Banshee

     To galijskie określenie "nieziemskiej kobiety" odwołujące się do celtyckiego ducha zmarłych, którego smutny lament zwiastował śmierć. W południowo-zachodniej Szkocji określana jako cointeach - płaczka. Z kolei na Hebrydach widywano ją jako istotę bez krwi i kości - "niewielką, białą i miękką jak wełna". 

    Banshee zwykle była przedstawiana z zapadniętym nosem, potarganymi białymi włosami, wielkimi oczodołami i poszarpanym białym płótnem powiewającym wokół jej postaci. Siadywała w progu, za drzwiami umierającego i płakała albo chodziła za spotkanymi po drodze ludźmi, zawodząc i klaszcząc w dłonie, ciągle powtarzając imię tego, którego los był przesądzony. 

    Mogła również pojawiać się w Anglii, Szkocji i Irlandii jako "praczka", kucająca przy płytkim brodzie i piorąca zakrwawione ubrania. Jej stopy miały błonę między palcami. Dla podróżnika był to zły znak, chociaż w Szkocji mówiono, że mogli ją zobaczyć jedynie ci, którzy byli blisko śmierci. 

    Banshee nie dawała się przebłagać. Nie można jej było również przegonić sztyletem wykonanym z żelaza, chociaż metalu bały się wszystkie czarodziejskie istoty.