homar

• homar to skorupiak, który ma liczne właściwości i wartości odżywcze

• zawiera znaczące ilości witamin z grupy B, ponadto jest źródłem witaminy E

• jest też bogaty w miedź, selen, cynk i fosfor

• zawiera znikomą ilość tłuszczu, a dodatkowo jest on dobrej jakości - jest bowiem źródłem wielonienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3

• zawiera 16,5 g pełnowartościowego białka na 100 g mięsa i jest niskokaloryczny

• spożywanie homara może się też przyczynić do poprawy funkcji poznawczych oraz zmniejszać ryzyko wystąpienia chorób neurodegeneracyjnych: choroby Alzheimera, demencji i choroby Parkinsona

• niestety należy do skorupiaków, które są częstym alergenem

• obecnie homar jest uważany za przysmak (zwłaszcza w Ameryce Północnej), ale nie zawsze tak było - w XVII wieku spożywanie skorupiaków - w tym homarów - było uznawane za przejaw ubóstwa, w związku z tym, że były tanie, stawały się częstym posiłkiem w więzieniach, a dodatkowo wykorzystywano je jako nawóz i przynętę na ryby

jak jeść homara:

- najczęściej przygotowuje się przez gotowanie (żywego lub martwego) w wodzie lub na parze i podaje się jako danie główne lub jako dodatek do kanapek, zup czy makaronów (świetnie komponuje się z klarowanym masłem, dzięki czemu uzyskuje się lepszy smak mięsa)

- homary często podawane są na talerzu w całości łącznie z pancerzem, zatem ich zjedzenie może okazać się problematyczne: do jedzenia homara przydają się specjalne nożyce do skorupiaków, ale nie są niezbędne, można wykorzystać zwykły nóż albo palce, jednak łatwiejszym rozwiązaniem jest wykorzystanie nożyc

- mięso homara ma słodko-słony smak, kremową barwę i zwartą, jędrną konsystencję, ale jednocześnie jest miękkie - najlepsze mięso znajduje się w szczypcach homara oraz w ogonie, gdzie jest go najwięcej

- na początku należy zdjąć szczypce skorupiaka, przytrzymując go w jednej ręce i wykręcając szczypce drugą ręką, a następnie oddzielamy ogon od ciała, wykonując podobny ruch jak w przypadku szczypców; kolejnym korkiem jest wydobycie mięsa z poszczególnych części

- ogon bierzemy w ręce i zgniatamy, co sprawi, że mięso oddzieli się od skorupki; można też go naciąć nożem albo wypchnąć mięso ogonowe ze skorupki przez ułożenie palców w podstawie ogona skorupiaka

- podobną procedurę stosujemy w przypadku szczypców; oddzielamy je od stawów przez złamanie i oddzielamy pancerzyk; można to zrobić tylko przy użyciu rąk, ale sprawę ułatwiają nożyczki do skorupiaków; na koniec otwieramy pancerzyk tułowia skorupiaka i wydobywamy z niego mięso

- homary można przechowywać zamoczone w wodzie przez jeden dzień, zamrożone można przechowywać nawet kilka miesięcy