chaber

     Chaber bławatek pochodzi z Azji, ale już od dawna rośnie w całej Europie jako pospolity chwast pól uprawnych. Najczęściej spotyka się go wśród zbóż ozimych, na lekkich, piaszczystych glebach. Jest dość wysoką, jednoroczną rośliną o sztywnych, wzniesionych łodygach pokrytych delikatnymi, wąskimi listkami. Najczęściej przybiera barwę błękitną lub niebieskofioletową. 

    Chaber wykorzystuje się w lecznictwie. W tym celu zbiera się a początku kwitnienia całe koszyczki kwiatowe, wyskubuje z nich kwiatki brzeżne i szybko suszy najlepiej w temperaturze do 45°C, bo przy powolnym suszeniu bledną. Należy je przechowywać w szczelnym opakowaniu oraz w suchym i ciemnym miejscu, gdyż szybko chłoną wilgoć z powietrza i zmieniają barwę, co w dużym stopniu obniża ich leczniczą wartość.

    Kwiaty chabru wykazują łagodne działanie przeciwbakteryjne i żółciopędne. Dlatego też naparów z tych kwiatów używa się w przewlekłych schorzeniach nerek, którym towarzyszy zbyt skąpe wydalanie moczu. Pomocniczo, wraz z innymi lekami stosuje się je w stanach zapalnych kłębków i miedniczek nerkowych, a także w kamicy nerkowej. W mieszankach z innymi ziołami są także pomocne przy niedostatecznym przepływie żółci do dwunastnicy.

    Zewnętrznie napary z kwiatów chabru stosuje się w postaci okładów w zapaleniu spojówek i brzegów powiek, a także przy nadwrażliwości na zbyt silne promieniowanie słoneczne oraz promieniowanie z ekranów telewizyjnych.