Wielkie Zimbabwe

     Wielkie Zimbabwe - wielkie kamienne ruiny położone w sercu południowej Afryki - zostało odkryte w około 1550 roku, kiedy dotarł tam portugalski odkrywca i podróżnik Joao de Barros. Mężczyzna był przekonany, że natrafił na miasto legendarnej Królowej Saby, kopalnię króla Salomona albo stolicę państwa księdza Jana - Europejczycy byli wówczas przekonani o istnieniu mitycznego chrześcijańskiego królestwa w Afryce.

    Później, biali kolonizatorzy - którzy zakładali Rodezję - nie byli w stanie uwierzyć, że potężne mury mogły być dziełem czarnych mieszkańców Afryki. Do upadku rządu Rodezji w 1980 roku państwo popierało teorie naukowe, które sugerowały obce pochodzenie miasta i nie zezwalało na publikację badań potwierdzających, że Zimbabwe zbudowali jednak rdzenni mieszkańcy kontynentu.

    Dziś wiemy, że Wielkie Zimbabwe powstało między 1200 a 1300 rokiem n.e., liczyło około 20000 mieszkańców i było centrum silnego państwa, którego władcy handlowali złotem, kością słoniową i niewolnikami z kupcami arabskimi. Miasto opustoszało około 1400 roku.