wrzosy

    Wrzosy są niezbyt wysokimi krzewinkami o rozgałęzionych łodygach, gęsto pokrytych bardzo drobnymi, igiełkowatymi, ciemnozielonymi listkami. Ich jasnoróżowe lub fioletowe, promieniste kwiatki zakwitają na szczytach gałązek w jednostronnych gronach. Na podstawie długości tych gron, znawcy przyrody potrafią określić jaka będzie zima.

    Kwiaty wrzosu zbiera się na początku ich kwitnienia, ścinając je razem z wierzchołkami pędów. Suszy się je rozłożone cienką warstwą w cieniu i przewiewie lub w suszarni ogrzewanej w temperaturze nie przekraczającej 40˚C. Wysuszone kwiaty osmykuje się ręcznie, a następnie przesiewa przez sita. W kwiatach wrzosu znajdują się duże ilości garbników, flawonoidy, glikozyd fenolowy, alkaloid erykodyna, olejek eteryczny, gorycze, a także wiele soli mineralnych zasobnych w krzemionkę.

    We współczesnym lecznictwie wyciągi z kwiatów wrzosu stosuje się najczęściej w połączeniu z innymi, podobnie działającymi ziołami w stanach zapalnych dróg moczowych, a także pomocniczo przy kamicy moczowej. Napar z kwiatów podaje się również w stanach nieżytowych żołądka i jelit, łagodnych biegunkach, bezsoczności żołądka oraz przy braku łaknienia.

    W domu najłatwiej przygotowuje się napar z wrzosowych kwiatów. Sporządza się go zalewając w termosie 1 - 1,5 łyżki kwiatów 2 szklankami wrzątku. Po zamknięciu i odstawieniu na godzinę pije się po 1/3 - 1/2 szklanki 2 - 4 razy dziennie po posiłkach jako środek moczopędny i odkażający drogi moczowe albo pół godziny przed jedzeniem jako środek żołądkowy i regulujący trawienie.

    Kąpiele z dodatkiem naparu z ziela działają przeciwzapalnie, przeciwbólowo i uspokajająco. Są także bardzo pomocne w niektórych schorzeniach skórnych oraz kobiecych.