hiena

     Mieszkańcy Sudanu twierdzą, że czarownicy wykorzystują hieny, polując na swych wrogów. We wschodnich rejonach Afryki wciąż wierzy się, że promienne duchy zmarłych można zobaczyć w jarzących się oczach hien, które je pożarły. Jeszcze inni z kolei twierdzą, że ich przodkowie jeżdżą na hienach nocą, kiedy to odwiedzają swoich żyjących krewnych. 

    Podobno także wiedźmy z Zimbabwe dosiadają hien, a zambijscy czarownicy przybierają postać hieny, żeby pożerać swoje ofiary. Z kolei w Mali złe duchy zwane ludźmi-hienami mogą - w zależności od swojej woli - przybrać postać hieny albo człowieka i zjadać zarówno ludzi, jak i zwierzęta. Niewielu ludzi potrafi uciec przed ludźmi-hienami. Jedynie ci, którzy wykazują się wzmożoną ostrożnością, bądź ci, którzy posiadają chroniące ich amulety, nie dają się złapać w zasadzkę. Istnieje natomiast sposób na pokonanie człowieka-hieny, otóż trzeba namówić piękną kobietę, żeby położyła się przed nim nago i tak zahipnotyzowanego łatwo zastrzelić. 

    Ludzie-hieny są zwykle nieprzyjaźni, aczkolwiek mieszkańcy Mali opowiadają o pewnym ubogim mężczyźnie, który aby wyżywić swą liczną rodzinę, nocą zamieniał się w hienę i szedł na polowanie. A gdy się zestarzał, zamienił w hienę swojego najstarszego syna, powierzając mu tym samym obowiązek polowania. Niestety zmarł nim zdążył przekazać chłopcu magiczną formułę, dzięki której ów nieszczęśnik mógłby powrócić do ludzkiej postaci. Nowy człowiek-hiena wył nocami tak głośno, że mieszkańcy wioski pożałowali go i zaczęli karmić.