ruta zwyczajna

     Ruta zwyczajna to roślina wieloletnia. Kwitnie w miesiącach letnich, od czerwca do sierpnia. Ma silny, charakterystyczny, mało przyjemny zapach i gorzki smak, jednak jest pełna prozdrowotnych składników, jak: witamina C, sole mineralne, kwasy organiczne, olejki eteryczne, flawonoidy, alkaloidy, kumaryny. Bardzo często rośnie dziko. 

    W ziołolecznictwie stosuje się liść ruty zwyczajnej oraz ziele ruty zwyczajnej. W celu ususzenia ruty zbiera się ją przed kwitnieniem - ścina się szczyty pędów i suszy w miejscach zacienionych i przewiewnych. Tak pozyskane surowce z ruty wykazują właściwości przeciwutleniające, antybakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwzapalne, ale nie tylko. Wykazuje ona bowiem działanie: uspokajające, obniżające ciśnienie krwi, przeciwzapalne (zmniejsza stany zapalne mięśni i stawów), rozkurczające (rozkurcza mięśnie gładkie, jest pomocna przy bolesnych miesiączkach), pomagające w przypadku biegunki, żółciopędne, wiatropędne, poprawiające krążenie obwodowe oraz poprawiające apetyt. 

    Bywa także stosowana jak środek przeciwpasożytniczy, w medycynie ludowej była stosowana jako remedium na wszy i pasożyty przewodu pokarmowego. Ruta odstrasza owady takie jak muchy, komary czy karaluchy. 

    Ruta jest także stosowana na skórę w celach łagodzenia stanów zapalnych i świądu związanego ze zmianami grzybiczymi. Napar z ziela ruty stosowany zewnętrznie na skórę rozjaśnia ją i może opóźniać procesy starzenia.

    Dawniej ruta była stosowana zewnętrznie w formie okładów na bóle zębów, uszu czy głowy oraz do leczenia zwichnięć, opuchnięć, urazów i skręceń - okłady z ruty pomagają na opuchliznę, także  na obrzęki spowodowane zatrzymaniem wody w organizmie.

    Uwaga. W większych dawkach ruta powoduje skurcze macicy, zwiększa krwawienie w czasie miesiączek, a także zwiększa wrażliwość skóry na działanie promieni słonecznych.