królestwo natów

     Król Anawratha - założyciel pierwszego państwa birmańskiego - zaangażował się w uproszczenie wierzeń. Wprowadzając do Górnej Birmy buddyzm therawada jako religię państwową, jednak nie był w stanie wyeliminować animizmu swoich poddanych, którego najbardziej trwały element stanowiła wiara w naty, tj. grupę bóstw obejmujących duchy drzew, rzek, przodków, a zwłaszcza duchy ludzi, którzy zginęli gwałtowną śmiercią.

    Naty bowiem cenią sobie pokój w życiu i mogą z zemsty zniszczyć jego mącicieli. Anawratha postanowił więc ograniczyć wpływ natów. Ogłosił, że istnieje ich raptem 36.

    37 nat został przejęty z indyjskiej tradycji bramińskiej. Był to Thagyamin - nat strzegący buddyzmu, ogłoszony głową panteonu natów.

     Oprócz niego, najstarsze i zarazem najpotężniejsze są naty Mahagiri - brat i siostra, którzy doznali gwałtownej śmierci z rąk króla Thinlikyaunga. Według spisanego w Mandalaj dzieła pt. "Kronika pałacu zwierciadeł", ich duchy wstąpiły w drzewo saga, które spłynęło nurtem Irawadi do Pagan, gdzie miejscowi rzemieślnicy wykonali podobizny brata i siostry - "Pana Wielkiej Góry" i "Pani o Złotej Twarzy" - po czym umieścili je na na górze Popa - wygasłym wulkanie na południowy wschód od Pagan, który stał się duchowym domem natów.