orzechy tygrysie

    Orzechy tygrysie - inaczej migdały ziemne albo chufa - to w rzeczywistości małe bulwy rośliny Cyperus esculentus. Są bardzo popularne w Hiszpanii, gdzie wytwarza się z nich napój horchata de chufa.

    Są niewielkie, mają owalny kształt, brązową i pomarszczoną skórkę oraz biały miąższ. Orzechy tygrysie występują powszechnie w południowej Europie, Afryce, na Madagaskarze i w innych rejonach o ciepłym klimacie. Roślina Cyperus esculentus prawdopodobnie stanowiła źródło pożywienia w Ameryce Północnej już w czasach paleolitycznych. Była też uprawiana w starożytnym Egipcie 6 000 lat temu. Bulwy spożywano wtedy gotowane w piwie, pieczone lub obtaczane w miodzie jako słodycze. W średniowieczu orzechy tygrysie trafiły do Europy za sprawą Arabów, którzy rozpowszechnili je w regionie Walencji na południu Hiszpanii.

    Obecnie w wielu miejscach występowania Cyperus esculentus traktuje się jak chwasty. Jednak uprawa orzechów tygrysich jest bardzo popularna w Hiszpanii, niektórych krajach Afryki, Chile, Brazylii i USA. W Hiszpanii i krajach hiszpańskojęzycznych zdecydowana większość upraw orzechów tygrysich jest przeznaczana właśnie do produkcji napoju horchata de chufa.

    W związku z tym, że orzechy tygrysie właściwie nie są orzechami tylko korzeniami, ich skład chemiczny łączy w sobie cechy orzechów i bulw. Zawierają więcej wody i węglowodanów, a mniej białka i tłuszczu niż orzechy. W porównaniu z korzeniami: ziemniakami, batatami czy yacon mają w składzie mniej wody, dużo więcej tłuszczu, błonnika i białka. Węglowodany są podstawowym składnikiem odżywczym orzechów tygrysich i występują głównie w postaci skrobi i błonnika. Tłuszcze to przede wszystkim jednonienasycone kwasy tłuszczowe, które stanowią około 60% wszystkich kwasów tłuszczowych w orzechach tygrysich. Profil kwasów tłuszczowych w orzechach tygrysich jest zbliżony do oliwy z oliwek, orzechów laskowych, orzechów macadamia i awokado. W porównaniu z orzechami rosnącymi na drzewach orzechy tygrysie nie stanowią dobrego źródła białka - dostarczają go 4-8 g/100 g. Orzechy tygrysie nawet po wysuszeniu zawierają mniej kalorii niż pozostałe orzechy. 100 g świeżych orzechów tygrysich dostarcza około 270 kcal, a suszonych - około 430 kcal. Cennymi składnikami orzechów tygrysich są fitosterole, głównie beta-sitosterol (około 50%), stigmasterol (około 20%) i kampesterol (około 15%). Ich wysokie stężenie podnosi walory orzechów tygrysich jako żywności. Orzechy zawierają ponadto witaminę E i witaminę C oraz składniki mineralne: mangan, cynk, miedź, magnez, żelazo, potas i wapń.

właściwości i zastosowanie:

- ze względu na wysoką zawartość błonnika orzechy tygrysie mogą być wykorzystywane w prewencji raka jelita grubego, chorób układu krążenia, zaburzeń pracy przewodu pokarmowego, nadwagi oraz zaburzeń w gospodarce węglowodanowej

- dzięki wysokiej zawartości skrobi opornej mają działanie prebiotyczne i wspomagają florę bakteryjną jelit

- mają właściwości przeciwbakteryjne

- hamują działanie bakterii chorobotwórczych, takich jak Salmonella i E.coli

- są stosowane jako lek na gorączkę i ospę w Brazylii i krajach Afryki, wspomagają także leczenie chorób, w których bakterie nabywają oporności na antybiotyki

- pomagają obniżać poziom glukozy we krwi

- w krajach Afryki orzechy tygrysie są wykorzystywane głównie jako karma dla zwierząt, jednak jada się je również jako świeże przekąski lub prażone z cukrem

- świeże są miękkie, a w wyniku suszenia twardnieją (można jednak łatwo przywrócić je do pierwotnej postaci przez kilkugodzinne moczenie w wodzie)

- w Nigerii popularny jest napój kunun aya wytwarzany z orzechów tygrysich i daktyli, odsączany przez sito i podawany na zimno

przepis na mleko roślinne z orzechów tygrysich:

- 1/2 szklanki orzechów należy zalać wodą i namaczać 24 - 48 godzin

- następnie należy przełożyć je na sitko, przepłukać pod bieżącą wodą, wrzucić do blendera i zalać 1,5 l wody

- miksować 1-2 minuty, a potem odcisnąć mleko od pulpy orzechowej za pomocą bawełnianego ręcznika

przepis na horchata de chufa:

- 1/5 szklanki orzechów na 1 l wody (przygotowuje się tak samo jak mleko)

- do napoju dodaje się cukier (nawet szklankę) i cynamon, a czasami wanilię albo skórkę z cytryny

- można podawać go z lodem albo po schłodzeniu w lodówce (co najmniej przez godzinę) i zamrażarce (20 minut)