historia klasztorów w Meteorach

     Pierwsi pustelnicy, którzy przybyli na teren Meteorów na początku XI wieku, mieszkali w jaskiniach oraz grotach. Na przełomie XII i XIII wieku powstała pierwsza wspólnota monastyczna - skiti Doubani (albo Stagoi). Miejscem coniedzielnej modlitwy wszystkich okolicznych mnichów i pustelników była kaplica Marii Panny, zwana również Doubani, u podnóża skalnej kopy ponad wioską Kastraki. 

    W 1336 roku do Skalnego Lasu dotarł Ahanasios - mnich ze Świętej Góry Athos - uważany za jedną z najwybitniejszych postaci greckiego prawosławia i kanonizowany jako święty Atanazy Meteoryta. Z odwagą wkroczył w sam środek tej kamiennej krainy i założył pustelnię w pieczarze pod wierzchołkiem najwyższej ze skał, tj. Platylithos, którą nazwał Meteoronem. Według legendy wzniósł się tam na skrzydłach wiary albo grzbiecie orła.

    Po kilku latach stworzył wspólnotę kilkunastu zakonników i doprowadził do zbudowania na szczycie masywu pierwszego kościoła oraz monastyru Marii Panny z Meteorów. Wkrótce za jego przykładem poszli inni. Mozolnie wznosili systemy rusztowań, wykorzystując skalne szczeliny, w które wtykali belki. 

    Największy rozkwit Meteorów nastąpił w XV i XVI wieku. W XVI wieku szczyty niedostępnych skał wieńczyły 24 monastyry. A przez następne 3 wieki Meteory, obok Athos, były ostają prawosławia, a także języka i tożsamości greckiej w kraju podbitym przez Turków. 

    W XVIII wieku monastyry zaczęły się wyludniać. Stare mury zaczęły się sypać, niektóre zostały strawione przez pożary, a inne padły ofiarą rabunków. Odrodzenie monastyrów nastąpiło dopiero pod koniec XIX wieku, a od lat 20. XX wieku datuje się ich kolejny rozkwit, do czego przyczyniła się... budowa schodów. Dzięki nim Meteory stały się miejscem odwiedzanym przez licznych pątników.

    W 1922 roku państwo greckie przekazało imigrantom z Azji Mniejszej dużą część majątków klasztornych. Do lat 50. przetrwało ledwie 5 klasztorów, a w nich garstka mnichów. Dopiero następne lata przyniosły odrodzenie życia zakonnego i tym samym napływ młodych, wykształconych zakonników, ale też i zakonnic. W 1948 roku zniesiono bowiem abaton - zakaz wstępu kobietom na teren Meteorów. Z kolei w roku 1961 reaktywowano żeńskie wspólnoty zakonne w Meteorach, przekazując siostrom monastyry Roussanou i Agios Stefanos.