cukier kokosowy

    Cukier kokosowy pozyskuje się z kwiatostanów palmy kokosowej, które wyrastają bezpośrednio z orzecha kokosowego. Łodygi kwiatostanu nacina się i wyciska z niego biały, słodki sok. Sok spływa do bambusowego naczynia zaczepionego blisko kolby kwiatostanu nawet przez 35 dni. Z jednego drzewa można uzyskać do 280 litrów soku rocznie, który zawiera około 80% wody. Ważne jest, aby używany do produkcji cukru sok był świeży, niesfermentowany i miał właściwe pH. Po zebraniu odpowiedniej ilości sok odparowuje się w kadziach do uzyskania jasnobrązowego syropu o gęstej konsystencji. Przed zastygnięciem można go uformować w bloczki lub podgrzewać dalej do uzyskania sypkiej konsystencji. W sklepach dostępny jest w postaci drobnych kryształków lub kostek, dużo rzadziej jako płyn.

    Z wyglądu i smaku przypomina cukier trzcinowy.  Ma lekki posmak kokosowy i karmelowy, który doceniany jest przez smakoszy kawy i deserów. Cukier kokosowy można spotkać pod egzotyczną nazwą gula java. Czasem stosuje się też zamiennie nazwę cukier palmowy, jednak nie do końca właściwie, gdyż źródłem cukru może być również palma daktylowa, palma Palmyra i Sago. Różni je też metoda pozyskiwania. Dlatego należy uważnie czytać etykiety.

    Cukier kokosowy produkowany jest głównie na wyspach Azji Południowo-Wschodniej - Filipinach i Indonezji, gdzie stosowany był tradycyjnie do słodzenia od setek lat. 

    Zawiera 70-79% sacharozy oraz glukozę i fruktozę (od 3 do 9% każdego z obu monocukrów). Różnice w składzie wynikają z odmiany i wieku drzewa oraz sposobu odparowywania soku.

    Na podstawie porównania zawartości składników mineralnych w różnych alternatywach białego cukru i samym białym cukrze widać, że cukier kokosowy rzeczywiście zawiera więcej pierwiastków niż inne słodziki, ale twierdzenie, że w nie obfituje, to przesada. Zawiera bardzo niewielkie ilości potasu, cynku, żelaza czy wapnia, ale należy pamiętać, że wartości te dotyczą 100 g cukru, czyli 25 łyżeczek. I tak, aby pokryć dzienne zapotrzebowanie na witaminę C (70 mg), należałoby zjeść około 300 g cukru kokosowego, zaś dla pokrycia potrzeb organizmu na żelazo (17-19 mg) - 900 g, magnez (300-400 mg) - ponad kilogram, a cynk (8 mg) - 400 g cukru z palmy kokosowej. 

    Cukru kokosowego nie można traktować jako źródła witamin i składników mineralnych w diecie, mimo że zawiera więcej pierwiastków niż inne naturalne substancje słodzące. To nadal czysty cukier w blisko stu procentach.

    Cukier kokosowy ma lekko karmelowy posmak, dlatego świetnie sprawdza się jako aromatyczny dodatek do kawy i deserów. Można go stosować zarówno na ciepło, jak i na zimno. Sprawdzi się jako składnik ciast i ciasteczek, drinków i koktajli oraz słodkich sosów. W wypiekach stosuje się go tyle samo co białego cukru, ponieważ wykazują równy poziom słodkości. Cukier kokosowy pasuje do dań pikantnych oraz słodko-kwaśnych o azjatyckim charakterze.

    Ze względu na swój piękny, intensywny zapach cukier kokosowy można zastosować jako odświeżacz powietrza w mieszkaniu. Niewielką ilość wystarczy wsypać do naczynia, np. kominka do olejków zapachowych i delikatnie podgrzewać, aby po domu uniósł się wspaniały kokosowo-karmelowy aromat.