delfin

     O jego przyjaznym nastawieniu do człowieka pisali już rzymscy pisarze Plutarch i Oppian dobre 2000 lat temu.

    Z pokolenia na pokolenie opowiada się historie o delfinie, królu ryb - który tak naprawdę rybą nie jest - który ratuje tonących i rozbitków, wskazując im drogę, bądź bezpiecznie holując do brzegu. Już Sumerowie widzieli w nim inną postać - Oannesa - który wyłonił się z oceanu, przynosząc ludzkości dar cywilizacji.     

    W mitologii celtyckiej był łączony z kultem studni, jak również z potęgą samego morza. W Egipcie był atrybutem bogini Izydy. W Grecji z kolei wierzono, że potrafi zaprowadzić dusze na Wyspy Błogosławione. Był także łączony z Afrodytą oraz z nereidą Tetydą. Warto też dodać, że w starożytnej Grecji zabicie delfina - niezależnie od tego czy przypadkowe, czy też celowe - było uznawane za morderstwo i za takie karano.

    Dla Rzymian delfin symbolizował wędrówkę duszy przez morze śmierci. 

    Zawieszka albo figurka delfina pomaga pokonać wszystkie trudności tak samo, jak delfin z łatwością wyskakuje ponad poziom wody.