ostrokrzew

     W krajach anglosaskich ostrokrzew kolczasty jest uważany za jeden z głównych symboli Bożego Narodzenia. Druidzi z Wysp czcili zielone ostrokrzewy zimą, kiedy ich święte drzewa, czyli dęby, traciły liście. W średniowieczu zaś przypisywano ich gałązkom moc odstraszania czarownic oraz uroków. Powszechnie wierzono, że przynoszą szczęście i pokój. Sadzone obok domów krzewy miały chronić je przed uderzeniem pioruna.

    W starożytnym Rzymie uważano, że roślina ta należy do Saturna. W Saturnalia ozdabiano ostrokrzewem ulice i ołtarze ofiarne. Zwyczaj ten przejęli pierwsi chrześcijanie. Nękani prześladowaniami, ozdabiali swoje domy gałązkami ostrokrzewu, żeby uniknąć oskarżeń. 

    Według legendy, na głowę Jezusa włożono cierniową koronę z kolczastej odmiany ostrokrzewu. Na pamiątkę przelanej krwi żółte owoce tej rośliny zabarwiły się na czerwono i tak już zostało. 

    Jeszcze dziś np. w Walii nie wolno wnosić tej rośliny do domu przed Wigilią, gdyż grozi to rodzinnymi kłótniami i to przez cały rok. W Niemczech z kolei świąteczne dekoracje z ostrokrzewu należy zdjąć najpóźniej 12 dni po Nowym Roku, inaczej grozi to nieszczęściem, a dokładniej taką samą liczbą nieszczęść jak liczba liści na gałązkach. 

    Wnoszenie ostrokrzewu do domu przyjaciela albo zrywanie go w okresie kwitnienia może się skończyć tragicznie dla tego, który tego dokonał. Ale powieszenie gałązki w oborze już sprawi, że zwierzęta nabiorą masy i będą się cieszyć dobrym zdrowiem. 

    Tymczasem w Ameryce Południowej Indianie warzyli z liści ostrokrzewu paragwajskiego napój zwany Yerba Mate (szczegółowo o nim tutaj). Napój ten zawiera m.in. witaminy A, C, E, B1, B2, ryboflawinę, magnez, sód, potas, żelazo, wapń, fosfor, siarkę, krzem, mangan, kwas cytrynowy, a także mateinę. Ponadto to dobry środek dietetyczny, zwalcza uczucie głodu, jednocześnie dostarczając organizmowi większość potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania witamin i minerałów. Dzięki temu wiele plemion indiańskich przetrwało okresy nieurodzaju i głodu. 

    Nie każdy wie, że istnieje wiele gatunków ostrokrzewów: od osiągających wysokość nawet 20 m zimozielonych drzew o kolczastych lisicach i jasnoczerwonych owocach, przez gęste, okrągłe i obficie owocujące krzewy, aż wreszcie po rośliny zrzucające na zimę liście, a w lecie kwitnące na różowo.