konfucjanizm

     W Chinach ogromną rolę odegrał żyjący w latach 551 - 479 p.n.e. myśliciel i filozof Konfucjusz. Imię "Konfucjusz" jest zniekształconą wersją "K'ung fy-cy" co oznacza "Filozofa z rodziny K'ung. 

    Gdy miał 24 lata, jego matka zmarła i Konfucjusz musiał na 3 lata wycofać się z publicznej służby, w której piastował stanowisko rozdzielającego ziarno. Podczas wizyty na dworze cesarskim spotkał opiekuna archiwów, tajemniczego Lao-Cy. Jego poglądy nie przekonały Konfucjusza, stworzył więc własną szkołę myślenia. Początkowo nie chciał wplątywać się w układy polityczne, kiedy jednak zmienił się władca, przyjął urząd w służbie publicznej. Okazał się doskonałym administratorem. Niestety w wyniku późniejszych intryg został wygnany na 13 lat. Po powrocie napisał historię Lu (to pierwsza znana próba systematycznego zapisu historii Chin). 

    Konfucjusz zbierał też oraz rozpowszechniał podania ludowe, poematy, pieśni, obrzędy. Był autorem "Księgi historii", "Księgi pieśni", "Księgi obyczajów" i komentarza do "Księgi przemian". 

    Przekonany o istnieniu bogów, w swej nauce nie odwoływał się do nich. Popierał harmonię życia, opartą na dobru, sprawiedliwości, szacunku dla drugiego człowieka, poddawaniu się woli i rozumnym działaniu. Uważał, że droga ku temu wiedzie przez nauczanie zasad dobrego postępowania. Filozofia według niego nie zaprowadzi do niczego, jeśli na pierwszym miejscu nie zostanie postawiony człowiek i jego zdolność do pokierowania swym życiem. 

    Według konfucjanizmu każdy musi skrupulatnie wypełniać nałożone na niego obowiązki, zarówno państwowe, jak i rodzinne. 

    Myśl filozoficzna i etyczna Konfucjusza wywarła bardzo duży wpływ na życie społeczne Chin. Od 195 roku p.n.e. jego ideologia stała się religią państwową, mimo, iż sam myśliciel nie zajmował się zagadnieniami religijnymi. 

    Głównymi źródłami zawierającymi poglądy Konfucjusza są: Czteroksiąg (Sy-szu) i Pięcioksiąg (Wu-cing).