imbir

   Imbir jest byliną o nierównych, guzkowatych kłączach. Często stosuje się go zewnętrznie jako środek przeciwbólowy oraz do leczenia oparzeń. Wewnętrznie pomaga przy: dolegliwościach żołądkowych, bólu brzucha, biegunce, kolce, utracie apetytu, mdłościach (również porannych i tych wywołanych chemioterapią), artretyzmie i reumatycznym zapaleniu stawów, zapaleniu oskrzeli, migrenie, infekcjach górnych dróg oddechowych, bólach pooperacyjnych, chorobie lokomocyjnej, niestrawności, wzdęciach, kaszlu.

Jak podawać imbir?

- najlepszy smak ma świeży imbir, nie wymaga obierania, można go za to poszatkować lub zetrzeć na tarce albo pokroić na plastry
- świeży można zastąpić mielonym w stosunku 6:1, gdzie sześć jednostek świeżego imbiru przypada na jedną mielonego
- najwięcej włókien (i najbogatszy smak) ma środek kłącza imbiru
- imbir należy szatkować w kierunku w jakim są ułożone włókna
- suszony bądź sproszkowany imbir jest doskonałą przyprawą, świeży można dodać do sałatki albo przyrządzić z niego łagodzący napój

- młode kłącze można spożywać jako warzywo, kandyzować albo konserwować; starsze, suszone, jest używane jako przyprawa

Uwaga!

   Imbir wykazuje właściwości rozrzedzające krew, dlatego też nie powinni go stosować pacjenci przyjmujący leki o takim działaniu. 

kupno:

- imbir jest skuteczny pod każdą postacią
- świeży nie powinien mieć plam, a jego barwa powinna oscylować pomiędzy kremową a jasnobrązową
- nie należy kupować kłączy imbiru o pomarszczonej skórce, miękkich plamach lub spleśniałych
- świeży należy przechowywać w temperaturze pokojowej