cukier trzcinowy
Cukier trzcinowy to cukier wytwarzany z trzciny cukrowej, czyli wysokiej trawiastej rośliny wyrastającej do wysokości 2,5-4 m i występującej pierwotnie w regionach tropikalnych i subtropikalnych. Ma charakterystyczny karmelowy aromat i posmak, który pochodzi od składników soku z trzciny: kwasów organicznych, acetaldehydu i alkoholi.
To - nawet do 99,9% - sacharoza, a więc dwucukier zbudowany z cząsteczek glukozy i fruktozy. W rafinowanym cukrze trzcinowym nie ma żadnych witamin, to czysta energia bez żadnych dodatkowych składników odżywczych. Z kolei cukier trzcinowy nierafinowany zawiera mniej sacharozy (80%) i ma inną konsystencję, a do tego smak i zapach niż oczyszczony cukier.
Cukier trzcinowy jest najczęściej dostępny w formie kryształków, jako cukier biały i brązowy. Możemy wyróżnić wiele jego odmian:
- niekrystaliczny syrop trzcinowy - gęsty syrop o barwie od złotej do ciemnobrązowej zawierający do 50% sacharozy
- cukier w kryształkach rafinowany - biały lub brązowy o zawartości sacharozy do 99%
- cukier nieodwirowany - cukier w kostkach, zawierający melasę i ok 80% sacharozy; ma barwę od żółtawobrązowej do prawie czarnej; w różnych rejonach znany jest pod innymi nazwami: i tak występuje jako jaggery w Afryce, gur w Indiach i Bangladeszu, desi w Pakistanie, chancaca w Peru, panela w Wenezueli, a także piloncillo, czy rapedura
- cukier Demerara - cukier wirowany, otrzymywany po pierwszej krystalizacji syropu trzcinowego; ma duże żółte kryształy i lepką konsystencję
- cukier Muscovado albo inaczej Barbados – produkt trzeciej krystalizacji syropu trzcinowego o małych ciemnobrązowych ziarnach i lepkiej konsystencji
Cukier surowy to tradycyjny produkt z soku trzcinowego, wytwarzany przez jego zagęszczanie. Ma brązowy kolor, a do tego jest lepki i wilgotny; sprzedawany w blokach o różnej wielkości i kształcie. Wytwarza się go w około 25 krajach. Jest znany pod wieloma różnymi nazwami, m.in. jaggery, gur, desi, chancaca, panela, piloncillo, rapedura.
Różnica między rafinowanym brązowym cukrem buraczanym a brązowym cukrem trzcinowym jest widoczna jedynie w cukiernictwie.
Wiele osób sądzi, że sypiąc brązowy cukier do kawy, słodzi cukrem trzcinowym. Bzdura. To tak naprawdę cukier buraczany, który najpierw został poddany rafinacji, a potem zabarwiony karmelem. Wprawdzie jest on nieco tańszy od cukru nierafinowanego, ale sporo droższy od zwykłego białego, od którego nie różni się niczym prócz koloru. Pojęcie „cukier brązowy” zostało wykorzystane przez producentów cukru buraczanego do wprowadzania w błąd konsumentów, sugerując, że jest to cukier trzcinowy.
Trzcina cukrowa, z której produkowany jest cukier trzcinowy, zawiera 12-15% sacharozy, co stanowi 96 - 99% cukru trzcinowego produkowanego przemysłowo. Trzcina cukrowa jest mało odporna na przechowywanie po ścięciu i szybko następuje pogorszenie właściwości otrzymywanego z niej produktu. Stąd cukier trzcinowy powstaje w 2 etapach. Najszybciej jak to możliwe po ścięciu roślin, na miejscu uprawy pozyskuje się cukier surowy, a następnie transportuje go do właściwych fabryk i wytwarza gotowy do spożycia cukier trzcinowy. Sacharoza jest skoncentrowana w soku z trzciny.
Największymi producentami cukru trzcinowego są: Brazylia, Indie, Chiny, Australia, Meksyk, Tajlandia, Pakistan, Kuba, USA oraz RPA.
To - nawet do 99,9% - sacharoza, a więc dwucukier zbudowany z cząsteczek glukozy i fruktozy. W rafinowanym cukrze trzcinowym nie ma żadnych witamin, to czysta energia bez żadnych dodatkowych składników odżywczych. Z kolei cukier trzcinowy nierafinowany zawiera mniej sacharozy (80%) i ma inną konsystencję, a do tego smak i zapach niż oczyszczony cukier.
Cukier trzcinowy jest najczęściej dostępny w formie kryształków, jako cukier biały i brązowy. Możemy wyróżnić wiele jego odmian:
- niekrystaliczny syrop trzcinowy - gęsty syrop o barwie od złotej do ciemnobrązowej zawierający do 50% sacharozy
- cukier w kryształkach rafinowany - biały lub brązowy o zawartości sacharozy do 99%
- cukier nieodwirowany - cukier w kostkach, zawierający melasę i ok 80% sacharozy; ma barwę od żółtawobrązowej do prawie czarnej; w różnych rejonach znany jest pod innymi nazwami: i tak występuje jako jaggery w Afryce, gur w Indiach i Bangladeszu, desi w Pakistanie, chancaca w Peru, panela w Wenezueli, a także piloncillo, czy rapedura
- cukier Demerara - cukier wirowany, otrzymywany po pierwszej krystalizacji syropu trzcinowego; ma duże żółte kryształy i lepką konsystencję
- cukier Muscovado albo inaczej Barbados – produkt trzeciej krystalizacji syropu trzcinowego o małych ciemnobrązowych ziarnach i lepkiej konsystencji
Cukier surowy to tradycyjny produkt z soku trzcinowego, wytwarzany przez jego zagęszczanie. Ma brązowy kolor, a do tego jest lepki i wilgotny; sprzedawany w blokach o różnej wielkości i kształcie. Wytwarza się go w około 25 krajach. Jest znany pod wieloma różnymi nazwami, m.in. jaggery, gur, desi, chancaca, panela, piloncillo, rapedura.
Różnica między rafinowanym brązowym cukrem buraczanym a brązowym cukrem trzcinowym jest widoczna jedynie w cukiernictwie.
Wiele osób sądzi, że sypiąc brązowy cukier do kawy, słodzi cukrem trzcinowym. Bzdura. To tak naprawdę cukier buraczany, który najpierw został poddany rafinacji, a potem zabarwiony karmelem. Wprawdzie jest on nieco tańszy od cukru nierafinowanego, ale sporo droższy od zwykłego białego, od którego nie różni się niczym prócz koloru. Pojęcie „cukier brązowy” zostało wykorzystane przez producentów cukru buraczanego do wprowadzania w błąd konsumentów, sugerując, że jest to cukier trzcinowy.
Trzcina cukrowa, z której produkowany jest cukier trzcinowy, zawiera 12-15% sacharozy, co stanowi 96 - 99% cukru trzcinowego produkowanego przemysłowo. Trzcina cukrowa jest mało odporna na przechowywanie po ścięciu i szybko następuje pogorszenie właściwości otrzymywanego z niej produktu. Stąd cukier trzcinowy powstaje w 2 etapach. Najszybciej jak to możliwe po ścięciu roślin, na miejscu uprawy pozyskuje się cukier surowy, a następnie transportuje go do właściwych fabryk i wytwarza gotowy do spożycia cukier trzcinowy. Sacharoza jest skoncentrowana w soku z trzciny.
Największymi producentami cukru trzcinowego są: Brazylia, Indie, Chiny, Australia, Meksyk, Tajlandia, Pakistan, Kuba, USA oraz RPA.
Komentarze
Prześlij komentarz