kasza na zdrowie
Kasza... Z ziaren prosa powstaje kasza jaglana, z pszenicy kuskus i manna, z jęczmienia perłowa i pęczak, z nasion gryki gryczana i krakowska, a z kukurydzy kukurydziana. Pod względem wartości odżywczej kasze przewyższają ryż, makaron i ziemniaki. Przykładowo 100 g ugotowanej kaszy manny pokrywa niemal całkowicie dzienne zapotrzebowanie na węglowodany.
Im mniej oczyszczone i rozdrobnione ziarno, tym kasza zawiera więcej cennych składników odżywczych.
- zawierają sporo białka roślinnego
- zawierają witaminy z grupy B: B1, B2, B6, PP, E, a także kwas foliowy
- mają też sporo składników mineralnych, głównie potasu, magnezu i żelaza
- są dobrym źródłem wapnia, krzemu, cynku, manganu i miedzi
- osoby zagrożone anemią
- osoby żyjące w ciągłym napięciu i mające skłonność do depresji
- diabetycy
- nadciśnieniowcy i osoby cierpiące na choroby serca i układu krążenia
- osoby starsze, rekonwalescenci, dzieci
- kasze zawierają sporo fosforu, chloru i siarki, które zakwaszają organizm
- częste jedzenie grubych kasz może zaszkodzić cierpiącym na wrzody żołądka i dwunastnicy, nadkwaśny nieżyt żołądka i refluks żołądkowo-przełykowy; kasz tych nie powinny też jeść osoby z gorączką, rozległymi oparzeniami, chorzy na nowotwory, wycieńczeni (grube kasze podrażniają śluzówkę jelita i utrudniają wykorzystanie białka z pożywienia)
- grube kasze (zwłaszcza gryczana) zazwyczaj są zanieczyszczone, dlatego przed gotowaniem należy je kilka razy wypłukać w zimnej wodzie i osączyć
- aby ugotować kasze grube na sypko i zarazem zachować cenne składniki odżywcze, należy użyć odpowiedniej ilości wody, i tak:
Im mniej oczyszczone i rozdrobnione ziarno, tym kasza zawiera więcej cennych składników odżywczych.
właściwości:
- zawierają sporo białka roślinnego
- zawierają witaminy z grupy B: B1, B2, B6, PP, E, a także kwas foliowy
- mają też sporo składników mineralnych, głównie potasu, magnezu i żelaza
- są dobrym źródłem wapnia, krzemu, cynku, manganu i miedzi
powinny ją jeść:
- osoby zagrożone anemią
- osoby żyjące w ciągłym napięciu i mające skłonność do depresji
- diabetycy
- nadciśnieniowcy i osoby cierpiące na choroby serca i układu krążenia
- osoby starsze, rekonwalescenci, dzieci
przeciwwskazania:
- kasze zawierają sporo fosforu, chloru i siarki, które zakwaszają organizm
- częste jedzenie grubych kasz może zaszkodzić cierpiącym na wrzody żołądka i dwunastnicy, nadkwaśny nieżyt żołądka i refluks żołądkowo-przełykowy; kasz tych nie powinny też jeść osoby z gorączką, rozległymi oparzeniami, chorzy na nowotwory, wycieńczeni (grube kasze podrażniają śluzówkę jelita i utrudniają wykorzystanie białka z pożywienia)
jak gotować kasze:
- grube kasze (zwłaszcza gryczana) zazwyczaj są zanieczyszczone, dlatego przed gotowaniem należy je kilka razy wypłukać w zimnej wodzie i osączyć
- aby ugotować kasze grube na sypko i zarazem zachować cenne składniki odżywcze, należy użyć odpowiedniej ilości wody, i tak:
- na 1 szklankę kaszy gryczanej lub krakowskiej dajemy 2 szklanki wody
- na 1 szklankę pęczaku 3 szklanki wody
- na 1 szklankę kaszy jaglanej, jęczmiennej (perłowej i mazurskiej) - 2,5 szklanki wody
- ziarenka nie będą się sklejały, jeśli do gotowania dodamy tłuszcz, np. masło (łyżka na 100 g kaszy)
- gotujemy pod przykryciem do czasu, aż ziarenka wchłoną całą wodę
- rozklejane kasze drobne należy przed gotowaniem wymieszać z niewielką ilością wody lub mleka i przelać do wrzątku w proporcjach:
- 1 szklanka kaszy manny, kukurydzianej lub krakowskiej na 4 szklanki wody lub mleka
- 1 szklanka kaszy jęczmiennej perłowej, mazurskiej lub jaglanej na 3,5 szklanki wody
- gotujemy aż kasza się rozklei
Komentarze
Prześlij komentarz