buraki

   Buraki były już znane mieszkańcom basenu Morza Śródziemnomorskiego 4000 lat temu, kiedy to znany był burak dziki. Jego właściwości lecznicze cenili także medycy starożytnego Babilonu. Za ich przykładem poszli Grecy oraz Rzymianie, a potomkowie tych ostatnich tak zasmakowali w tym warzywie, że zaczęli jeść nawet jego marne korzonki. Dlatego też próbowali zwiększyć ich rozmiar. Ta sztuka udała się jednak dopiero włoskim ogrodnikom i to w XVI wieku. 
   Z czasem buraki stały się bardziej zróżnicowane. Dziś znamy ćwikłowe, pastewne i cukrowe. Te ostatnie zrobiły wręcz oszałamiającą karierę za czasów Napoleona, kiedy to w Europie pozbawionej dostaw cukru z trzciny cukrowej zaczęto szukać nowych metod jego pozyskiwania. 

właściwości i zastosowanie:

- składniki mineralne zawarte w burakach rozpuszczają się w wodzie
- zawarte w burakach barwniki należą do bardzo silnych przeciwutleniaczy, aż 4-krotnie zwiększają przyswajanie tlenu przez komórki
- wspomagają układ krwionośny
- zapobiegają anemii, wspomagają leczenie białaczki
- pomagają unormować poziom cholesterolu
- przeciwdziałają zwapnieniom naczyń krwionośnych
- czerwone pigmenty zawarte w burakach unicestwiają wolne rodniki uszkadzające DNA
- wspomagają organizm po chemioterapii, przy niedokrwistości
- są niskokaloryczne, ale nie powinni ich jeść chorzy na cukrzycę
- wzmacniają odporność organizmu na choroby, zwłaszcza wirusowe
- mają działanie wykrztuśne
- łagodzą skutki nadużywania alkoholu
- łagodzą dolegliwości związane z menopauzą

rodzaje buraków:

• ćwikłowy - ma jadalny, czerwony korzeń i czerwone liście; można spotkać się z odmianą jednoroczną, 2- i 3-letnią; jest podstawowym składnikiem ćwikły; to z niego przygotowuje się różne barszcze, surówki i smażone buraczki

• liściowy -  inaczej boćwina, burak szpinakowy albo kapusta rzymska; ma rozgałęziony, długi korzeń w kolorze biało-żółtawym; to roślina uprawiana głównie dla liści