Noc Kupały

• Noc Kupały, zwana też nocą świętojańską, to słowiańskie święto związane z letnim przesileniem Słońca, a obchodzone w czasie najkrótszej nocy w roku, czyli 21-22 czerwca. 

• W czasie Nocy Kupały rozpalano ogniska, w których palono zioła. Dziewczęta puszczały w nurt rzeki wianki z zapalonymi świecami. Jeśli wianek został wyłowiony przez kawalera, to oznaczało jej szybkie zamążpójście. Jeśli zaś wianek płynął, wówczas na ślub musiała jeszcze poczekać. Staropanieństwo groziło natomiast tym pannom, których wianki zatonęły, spłonęły albo zaplątały się w sitowiu.

• W niektórych regionach wierzono, że kąpiel w rzece, jeziorze lub strumieniu tuż przed wschodem słońca albo już po zmroku leczy rozmaite dolegliwości. 

• Obchody rozpoczynały się od rytualnego skrzesania ognia z drewna jesionu i brzozy. Powszechnie wierzono, że skakanie przez ogniska i tańce wokół nich miały oczyszczać i chronić przed złymi duchami oraz chorobą. 

• Nocną porą szukano również kwiatu paproci, który miał mieć magiczną moc. Ponoć był chroniony przez różnego rodzaju straszydła, które wszczynały alarm, ledwie tylko ktoś się do niego zbliżył. Widziany tylko przez chwilę obdarzał bogactwem, mądrością i siłą.