narodziny buddyzmu
Założyciel buddyzmu, Siddhartha Gautama - znany jako Budda - urodził się we wpływowej rodzinie z kasty kszatrjów około 560 r. p.n.e. Wychowywał się w posiadłości koło miasta Kapilawatsu, na nizinie u podnóży Himalajów.
O wczesnym okresie jego życia krąży mnóstwo legend.
Jak wieść niesie, był wstrząśnięty widokiem cierpienia trapiącego prostych ludzi. W wieku 29 lat opuścił swą młodą żonę i dziecko, i wyruszył na poszukiwanie sposobu rozwiązania ludzkiego cierpienia. Stał się ascetą, ale po 6 latach zdał sobie sprawę, że tym sposobem nie zrozumie na czym właściwie polega cierpienie. Poddał się więc długotrwałym medytacjom, tradycyjnie pod drzewem, które nazwano potem drzewem Bodhi lub Bo. Doznał wówczas oświecenia i zrozumiał przyczyny cierpień na świecie. I wtedy, już jako Budda, wygłosił w pobliżu miasta Benares swe pierwsze kazanie, zwane Obracaniem Koła Prawa i wyłożył w przystępny sposób swą naukę.
1. życie jest cierpieniem
2. przyczyną cierpienia są ludzkie pragnienia
3. stłumienie tych pragnień spowoduje koniec cierpień i stan zwany nirwaną - wygaszenie pragnień
4. nirwanę można osiągnąć krocząc Drogą Ośmiu Zasad, czyli: słuszne poglądy, postanowienia, słowa, czyny, dążenia, umiar w życiu, właściwie skupienie i medytacja, które tworzą razem Drogę Środka.
Nirwana uwalnia od nieustannego cyklu narodzin, śmierci i ponownych narodzin. Jedynie ci, którzy osiągną ten stan, mogą stanąć ponad karmą, naturalnym prawem moralnych przyczyn i skutków, według którego wszystkie zachowania określają dalszy los. (Z czego wynika, że miejsce człowieka w tym życiu jest wynikiem jego działań w poprzednim życiu).
Rozwój pojęcia wędrówki dusz oraz karmy ma swoje korzenie w tradycji Ariów, według której życie po śmierci było przedstawiane w kategoriach kary, bądź nagrody za czyny w minionym życiu. Budda odrzucił obrzędy, do których wagę przywiązywali bramini i tak we wczesnej formie buddyzmu prawie ich nie było.
Buddyzm rozpowszechnił się w Azji, kiedy cesarz Maurjów Aśoka przyjął tę religię i zachęcał misjonarzy do jej szerzenia. Podlegała ona wielu zmianom, rozwijając się od wczesnej, bardziej surowej postaci, kiedy to ideałem był arhat - doskonały święty, który pozbył się wszelkich pragnień.
- buddyzm mahajana zakładał, że oświecenie jest dostępne dla wszystkich ludzi; ideałem był bodhisattwa - człowiek doskonały, odwlekający osiągnięcie nirwany, by pomagać innym ludziom w celu uzyskania oświecenia
- therawada - to wcześniejsza, najczystsza postać buddyzmu, przeniesiona do Sri Lanki przez jednego z synów Aśoki
O wczesnym okresie jego życia krąży mnóstwo legend.
Jak wieść niesie, był wstrząśnięty widokiem cierpienia trapiącego prostych ludzi. W wieku 29 lat opuścił swą młodą żonę i dziecko, i wyruszył na poszukiwanie sposobu rozwiązania ludzkiego cierpienia. Stał się ascetą, ale po 6 latach zdał sobie sprawę, że tym sposobem nie zrozumie na czym właściwie polega cierpienie. Poddał się więc długotrwałym medytacjom, tradycyjnie pod drzewem, które nazwano potem drzewem Bodhi lub Bo. Doznał wówczas oświecenia i zrozumiał przyczyny cierpień na świecie. I wtedy, już jako Budda, wygłosił w pobliżu miasta Benares swe pierwsze kazanie, zwane Obracaniem Koła Prawa i wyłożył w przystępny sposób swą naukę.
Istotą nauczania Buddy były Cztery Szlachetne Prawdy:
2. przyczyną cierpienia są ludzkie pragnienia
3. stłumienie tych pragnień spowoduje koniec cierpień i stan zwany nirwaną - wygaszenie pragnień
4. nirwanę można osiągnąć krocząc Drogą Ośmiu Zasad, czyli: słuszne poglądy, postanowienia, słowa, czyny, dążenia, umiar w życiu, właściwie skupienie i medytacja, które tworzą razem Drogę Środka.
Nirwana uwalnia od nieustannego cyklu narodzin, śmierci i ponownych narodzin. Jedynie ci, którzy osiągną ten stan, mogą stanąć ponad karmą, naturalnym prawem moralnych przyczyn i skutków, według którego wszystkie zachowania określają dalszy los. (Z czego wynika, że miejsce człowieka w tym życiu jest wynikiem jego działań w poprzednim życiu).
Rozwój pojęcia wędrówki dusz oraz karmy ma swoje korzenie w tradycji Ariów, według której życie po śmierci było przedstawiane w kategoriach kary, bądź nagrody za czyny w minionym życiu. Budda odrzucił obrzędy, do których wagę przywiązywali bramini i tak we wczesnej formie buddyzmu prawie ich nie było.
Buddyzm rozpowszechnił się w Azji, kiedy cesarz Maurjów Aśoka przyjął tę religię i zachęcał misjonarzy do jej szerzenia. Podlegała ona wielu zmianom, rozwijając się od wczesnej, bardziej surowej postaci, kiedy to ideałem był arhat - doskonały święty, który pozbył się wszelkich pragnień.
Ostatecznie powstały dwa główne kierunki:
- buddyzm mahajana zakładał, że oświecenie jest dostępne dla wszystkich ludzi; ideałem był bodhisattwa - człowiek doskonały, odwlekający osiągnięcie nirwany, by pomagać innym ludziom w celu uzyskania oświecenia
- therawada - to wcześniejsza, najczystsza postać buddyzmu, przeniesiona do Sri Lanki przez jednego z synów Aśoki
Komentarze
Prześlij komentarz