Księżyc w dziejach

     Przekonanie o niezwykłej mocy Księżyca towarzyszyło człowiekowi od zawsze. Prawdopodobnie już przed 4 mln lat, a z pewnością, gdy ludzie zajęli się uprawą roli - tj. około 8300 lat p.n.e. - wierzono, że za sprawą Księżyca cała przyroda podlega cyklicznym przemianom - rośliny rosną, dojrzewają i więdną, żeby potem znowu się odrodzić. Po nocy następuje dzień, a po nim znów noc i kolejny dzień. 

    Te zjawiska przyrody ludzie pierwotni intuicyjnie porównywali do cyklu Księżyca, który regularnie pojawia się na niebie i znika. 

    Przeświadczenie o ścisłym związku Księżyca z wodą było częścią wierzeń mieszkańców starożytnych Indii, Babilonu, prekolumbijskiej Ameryki, ale także antycznych Greków. Wszyscy oni wierzyli, że Księżyc przekazuje moc odradzania każdej żywej istocie. 

    Rogi - czyli symbol Księżyca - były atrybutem Wielkiej Matki, bogini płodności czasów prehistorycznych.