fasola
Na całym świecie uprawia się około 400 gatunków fasoli. Roślina ta jest odporna na trudne warunki klimatyczne, można ją długo przechowywać oraz zawiera wiele cennych substancji odżywczych.
Poszczególne gatunki różnią się od siebie wielkością oraz barwą. Wyróżniamy fasolę białą, beżową z ciemnymi cętkami, drobną zieloną, różową zwaną nerkową i najpopularniejszą w Ameryce Łacińskiej - czarną. Do fasoli suszonych zalicza się również azjatyckie nasiona aduki i mung.
Fasola w przeciwieństwie do grochu nie zawiera sodu, jest za to bogata w wapń, fosfor i potas, zaś niektóre jej gatunki zawierają ponadto żelazo (haricot), cynk (fasola czerwona, czarna i nerkowa), a także selen (z czarnym oczkiem), czy kwas foliowy (pinto, mung, z czarnym oczkiem). Ponadto fasola posiada lekkostrawną skrobię i substancje hamujące rozrost tkanek nowotworowych oraz błonnik. Niestety powoduje ona wzdęcia i gazy, dlatego też nie nadaje się dla osób starszych i cierpiących na zaparcia. Mogą oni za to jeść w sezonie fasolkę szparagową, tak samą zdrową, lecz jednocześnie mniej kaloryczną i lekkostrawną.
Fasola jest trzecim po soi i grochu źródłem białka. Ma go więcej niż mięso i jest bogatym źródłem witamin z grupy B.
Równie cenne są kiełki i strąki. Te pierwsze są zalecane w profilaktyce nowotworowej i w zespołach chronicznego bądź wiosennego zmęczenia. Wzmacniają system odpornościowy i układ nerwowy. Te drugie z kolei warto po opróżnieniu z dojrzałych nasion ususzyć i zaparzać przez cały rok jak ziółka. To jedno z najstarszych lekarstw dla cukrzyków - obniża poziom cukru we krwi. Ponadto takie napary działają też moczopędnie, łagodzą objawy chorób nerek oraz pęcherza moczowego, zmniejszają obrzęki i oczyszczają organizm z toksyn. Stosowane zewnętrznie pomagają na wykwity skórne.
Ponieważ fasola jest dosyć ciężkostrawna, warto dodać podczas gotowania zioła: kminek, koper włoski albo cząber. Z kolei do gotowej potrawy można dodać roztarty w palcach majeranek.
Poszczególne gatunki różnią się od siebie wielkością oraz barwą. Wyróżniamy fasolę białą, beżową z ciemnymi cętkami, drobną zieloną, różową zwaną nerkową i najpopularniejszą w Ameryce Łacińskiej - czarną. Do fasoli suszonych zalicza się również azjatyckie nasiona aduki i mung.
Fasola w przeciwieństwie do grochu nie zawiera sodu, jest za to bogata w wapń, fosfor i potas, zaś niektóre jej gatunki zawierają ponadto żelazo (haricot), cynk (fasola czerwona, czarna i nerkowa), a także selen (z czarnym oczkiem), czy kwas foliowy (pinto, mung, z czarnym oczkiem). Ponadto fasola posiada lekkostrawną skrobię i substancje hamujące rozrost tkanek nowotworowych oraz błonnik. Niestety powoduje ona wzdęcia i gazy, dlatego też nie nadaje się dla osób starszych i cierpiących na zaparcia. Mogą oni za to jeść w sezonie fasolkę szparagową, tak samą zdrową, lecz jednocześnie mniej kaloryczną i lekkostrawną.
Fasola jest trzecim po soi i grochu źródłem białka. Ma go więcej niż mięso i jest bogatym źródłem witamin z grupy B.
Równie cenne są kiełki i strąki. Te pierwsze są zalecane w profilaktyce nowotworowej i w zespołach chronicznego bądź wiosennego zmęczenia. Wzmacniają system odpornościowy i układ nerwowy. Te drugie z kolei warto po opróżnieniu z dojrzałych nasion ususzyć i zaparzać przez cały rok jak ziółka. To jedno z najstarszych lekarstw dla cukrzyków - obniża poziom cukru we krwi. Ponadto takie napary działają też moczopędnie, łagodzą objawy chorób nerek oraz pęcherza moczowego, zmniejszają obrzęki i oczyszczają organizm z toksyn. Stosowane zewnętrznie pomagają na wykwity skórne.
Ponieważ fasola jest dosyć ciężkostrawna, warto dodać podczas gotowania zioła: kminek, koper włoski albo cząber. Z kolei do gotowej potrawy można dodać roztarty w palcach majeranek.
Komentarze
Prześlij komentarz