skarabeusz

• Starożytni Egipcjanie uważali skarabeusza za święte stworzenie, symbol samo stworzenia, a amulety z jego wizerunkiem miały przynosić szczęście i pomyślność.

• Skarabeusz jest jednym z najstarszych i zarazem najpowszechniej stosowanych symboli starożytnych Egipcjan. Z jego "usług" korzystali zarówno bogacze, jak i biedota.

• Amulet miał chronić właściciela zarówno za życia, jak i po życiu, dlatego też amulety z wizerunkiem skarabeusza stanowiły liczne wyposażenie grobowców.

• A ponieważ były one popularnymi obiektami wymiany, można je znaleźć we wszystkich krajach, z którymi Egipt utrzymywał kontakty.

• Toczący kulkę gnoju żuk był utożsamiany z egipskim bóstwem solarnym Khepri, który "toczył" dysk słoneczny po niebie. Bóg ten był przedstawiany jako mężczyzna ze skarabeuszem zamiast głowy.

• Tak jak słońce znikające za horyzontem i odradzające się na nowo, tak i skarabeusz stał się symbolem odrodzenia, transformacji i zmiany.

• Starożytni Egipcjanie uważali, że nowe chrząszcze pojawiają się jakby z niczego, same powołując się do życia.

• Skarabeusz ze złożonymi skrzydełkami symbolizuje życie, które dopiero rozpoczyna swoją podróż w dorosłość. Powoli rozkłada skrzydła, aż w końcu zaczyna nimi poruszać i nagle unosi się, leci do słońca, przekształcając się w uskrzydloną tarczę słoneczną.

• Skarabeusze sercowe miały 3-10 cm wielkości i były umieszczane na wysokości gardła, klatki piersiowej albo serca zmarłego. Jego zadanie polegało na ochronie zmarłego w czasie jego podróży w zaświaty.

• Najczęściej skarabeusze rzeźbiono ze steatytu i pokrywano kolorową glazurą, głównie w odcieniach niebieskiego i zielonego. Ponadto wykorzystywano lazuryt, karneol, malachit, turkus, alabaster, bazalt, wapień, łupek, a w późniejszych okresach również ametyst, fajans, srebro i złoto, choć te akurat należały do rzadkości.