szafran

   Mówi się, że szafran to najcenniejsza przyprawa na świecie. Nie bez powodu jest na wagę złota. Do uzyskania kilograma tej przyprawy potrzeba aż 150 000 kwiatów.

   Szafran uprawny (Crocus dativus) to wieloletnia roślina bulwiasta z rodziny kosaćcowatych. Najprawdopodobniej wywodzi się z Azji Mniejszej, bądź z południowo-wschodniej Europy. Jego właściwości, jak i szerokie zastosowania znano już w starożytnym Egipcie (Egipcjanie produkowali z niego perfumy), Grecji (jej mieszkańcy farbowali nim włosy) i Rzymie. Buddyjscy mnisi używali go do barwienia szat. W średniowieczu natomiast uprawiano go na południu Francji oraz Hiszpanii, a za sprzedaż sproszkowanych płatków nagietka udających szafran karano śmiercią. Obecnie jego głównym terenem uprawy jest basen Morza Śródziemnego, a szczególnie Grecja, Francja, Hiszpania, Turcja, Iran, Maroko oraz Kaszmir.

   Szafran posiada ostry, gorzkawy, lekko cierpki korzenny smak, dlatego też dodaje się go do potraw w minimalnych ilościach. Jest jedyną przyprawą na świecie, która jednocześnie nadaje potrawom zarówno kolor, aromat, jak i smak.

   W dawnej medycynie zalecało się stosowanie szafranu w przypadku chorób układu pokarmowego:

- poprawia trawienie

- wzmacnia żołądek, wątrobę oraz jelita

  a ponadto:

- likwiduje kaszel

- działa przeciwbólowo, przeciwdrgawkowo, nasercowo i moczopędnie

- jest antyutleniaczem

  Szafran jest również stosowany jako barwnik do tkanin (szczególnie w Indiach i Chinach). W zależności od tego ile go użyto, zabarwia materiał na żółto, kremowo, pomarańczowo, a także na czerwono. Jednakże z powodu wysokich kosztów jego uzyskania, najczęściej jest zastępowany sztucznymi barwnikami.