Anioły - boscy posłańcy

   "Z kultur Bliskiego Wschodu Grecy przejęli wiele skrzydlatych postaci: gorgony, harpie, pegazy, sfinksy. Właśnie z greki wywodzi się słowo anioł. Angelos oznaczał posłańca - taki mianem określano m.in. Hermesa, który był wysłannikiem Zeusa i posłem bogów Olimpu, przekazujących przez niego swoją wolę. Posłańcy pełnili też funkcję bóstw opiekuńczych, będąc czymś na kształt sumienia, wewnętrznego głosu, podpowiadającego i ostrzegającego". 

    Najstarsze ślady istot anielskich odnajdujemy w religii asyryjskiej. Skrzydlate stworzenia zstępowały z niebios na ziemię i pełniły rolę posłańców. Także u Babilończyków żywa była idea bóstw opiekuńczych, przypisanych każdemu człowiekowi: nadnaturalnych istot, które wstawiały się za człowiekiem u bogów, opuszczały go, jeśli źle postępował, wracały i wybaczały mu, gdy wyrażał skruchę - pisze Paola Giovetti.

   Sumerów, Akadów, Babilończyków i Asyryjczyków często określa się mianem: ludy Mezopotamii.  

   Zmiany, które zjednoczyły te plemiona, przyczyniły się do przeobrażenia politeizmu w monoteizm. Tego rodzaju ewolucja dokonała się na Bliskim Wschodzie już w II wieku p.n.e., kiedy to w imperium asyryjsko-babilońskim różne bóstwa lokalne stały się zwykłymi epifaniami wszechmocy boga Marduka. W Ugarit (Syria) bóstwa te zredukowane zostały do rangi ministrów i posłańców najwyższego boga El. Posłańcy ci gwarantują porządek kosmiczny niebieski i ziemski - pisze Giacomo Panteghini.  

   "Są opiekunami grup, miast oraz osób - bronią przed atakami demonów. Często przedstawiane są jako uskrzydlone zwierzęta (np. lwy, smoki), jak karibu z Aszur, stróże bram miejskich, przodkowie cherubinów."  

   "W Indiach wszechświat pojmowany jest jako hierarchia różnorakich sił, nieustannie działających i czczonych przez wiernych. Na hinduskich świątyniach, obok bogów, obecne są tłumy drugorzędnych postaci - aniołów i demonów, geniuszy i nimf, bóstw i potworów. W literaturze hindi pojawiają się wróżki i demony. W buddyzmie i braminizmie występują stworzenia pośrednie, przyjacielsko lub wrogo nastawione do człowieka. 

   W Birmie i Pakistanie wierzy się w nats, geniuszy, którzy żyją wokół człowieka lub w jego wnętrzu. Ich liczba jest nieskończona, a znaczenie różne. I chociaż według Buddy duchy, zarówno dobre jak i złe, nie mogą pomagać ani szkodzić człowiekowi, to jednak lud utrzymuje, że to demony odpowiadają za nieszczęścia i choroby, podczas gdy dobre duchy pomagają swym czcicielom. 

   Podobnie jest w taoizmie chińskim. W wedyzmie - najczystszej postaci hinduizmu - dobre duchy pilnują porządku kosmicznego, odczytują myśli, komunikują się na odległość, znoszą prawo grawitacji, zmieniają wymiary przedmiotów i przenoszą je z miejsca na miejsce. Potrafią czynić siebie niewidzialnymi, przyjmować różne kształty, wchodzić w ciała osób i kontrolować je". 

    "Według Koranu aniołowie są istotami rozumnymi, bezcielesnymi, stworzonymi ze światła. Pełnią różne funkcje: pilnują nieba, wykonują zadania specjalne. Byty te mogą przybierać kształty materialne. Bóg uczynił z nich posłów, mających skrzydła podwójne, potrójne, poczwórne. Są sługami boga, część z nich - cherubini - stanowi jego dwór. Złe dżiny, szatani, starają się przejąć ich tajemnice.

   Anioły podtrzymują ład we wszechświecie, opiekują się ludźmi, a po śmierci towarzyszą im w drodze do raju. Na sądzie są ich oskarżycielami. Pełnią też ważniejsze funkcje. To za pomocą Gabriela (Dżibrila), który Mahometowi ukazał się we śnie, nastąpiło powołanie proroka".