wysoko w górach

   Groźnie wyglądające szczyty nowozelandzkich gór i wulkanów od zawsze stanowiły dla Maorysów miejsce kultu. W Narodowym Parku Tongariro leżącym na Wyspie Północnej 3 wulkany - Tongariro, Ruapeho i Ngauruhoe były miejscem zakazanym, a miejscowa ludność usilnie próbowała odwieść białych przybyszów od prób zdobywania tych szczytów. Gdy sir George Grey w 1851 wspiął się na górę Ruapeho, musiał się potem ukrywać przed gniewem tubylców, rozzłoszczonych jego świętokradztwem.  
  

  Innym świętym miejscem na Wyspie Północnej była góra Egmont, gdzie grzebano maoryskich wodzów. 

 Obecnie 3/4 Maorysów mieszka w osadach i miastach położonych poza ich dawnymi terytoriami plemiennymi. Zwiększa się również liczba mieszanych małżeństw z Europejczykami (pakeha), co jednak wcale nie oznacza, że ich kultura wymarła. Wręcz przeciwnie. 
    Tradycyjne życie społeczności Maorysów koncentruje się dziś w marae - specjalnym rytualnym miejscu, w którym przyjmuje się gości, uczestniczy w różnego rodzaju nieprzedstawieniach, wyprawia wesela i pogrzeby oraz prowadzi naukę i spotkania polityczne. Każda osada posiada własny dom spotkań, który traktuje się jak żywą istotę. Szczyt wieńczy maska - głowa, podpierający słup jest kręgosłupem, a wnętrze brzuchem.