konwalia
Konwalia to roślina wieloletnia, która lubi zacienienie i dlatego też często można ją zobaczyć pod osłoną drzew w różnego typu lasach. W dużych skupiskach rośnie niekiedy na obrzeżach lasów i wzdłuż leśnych dróg.
Wszystkie części rośliny zawierają specyficzne substancje - glikozydy nasercowe zwane kardenolidami oraz flawonoidy, saponiny, olejek eteryczny, asparaginę i inne biologicznie czynne związki. Od wieków konwalię znano i stosowano w lecznictwie ludowym w chorobach serca, epilepsji oraz przy obrzękach i febrze. Tradycyjna medycyna chińska od dawna przy leczeniu chorób sercowo-naczyniowych stosuje również korzenie konwalii majowej. W dawnej Rosji sokiem z korzeni konwalii dziewczęta nacierały sobie policzki, by nabrały rumieńców, zaś w Anglii nalewkę z kwiatów konwalii zalecano przy bólach głowy oraz jako środek zapobiegający wszelkim infekcjom i wzmacniający system nerwowy.
Surowcem zielarskim są zarówno kwiaty, jak i liście konwalii, zbierane oddzielnie w maju, na początku kwitnienia. Nie powinno się ich zbierać w dni deszczowe, gdyż wilgotne znacznie dłużej schną i łatwo ciemnieją. Liście zbiera się bez ogonków, ścinając ostrym nożem i uważając, żeby nie wyrwać całych kłączy. Za kwiaty konwalii uważa się całe kwiatostany wraz z łodyżką.
Po zbiorze układa się je luźno w koszach i jak najszybciej przenosi do suszenia. Właściwie wysuszone kwiaty konwalii powinny zachować swoją kremowobiałą barwę, a liście zieloną.
Uwaga!
Pomarańczowoczerwone kulki, czyli owoce konwalii pojawiające się po przekwitnięciu kwiatów, są silnie trujące, ale ze względu na bardzo silnie działające glikozydy niebezpieczna jest cała roślina - zatruciem grozi nawet wypicie wody z wazonu, w którym stały kwiaty. Z tych powodów nie wolno też samodzielnie podejmować leczenia preparatami zawierającymi wyciągi z konwalii. Są bowiem liczne przeciwwskazania do stosowania takich preparatów.
Przedawkowanie preparatu na bazie wyciągów z konwalii, czy choćby zjedzenie kwiatków lub liści tej rośliny, może prowadzić do zatrucia. Charakterystyczne objawy to: biegunka, bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, zaburzenia rytmu serca. Na zatrucie może też wskazywać inne postrzeganie barw (wszystko ma wtedy kolor żółty).
Wszystkie części rośliny zawierają specyficzne substancje - glikozydy nasercowe zwane kardenolidami oraz flawonoidy, saponiny, olejek eteryczny, asparaginę i inne biologicznie czynne związki. Od wieków konwalię znano i stosowano w lecznictwie ludowym w chorobach serca, epilepsji oraz przy obrzękach i febrze. Tradycyjna medycyna chińska od dawna przy leczeniu chorób sercowo-naczyniowych stosuje również korzenie konwalii majowej. W dawnej Rosji sokiem z korzeni konwalii dziewczęta nacierały sobie policzki, by nabrały rumieńców, zaś w Anglii nalewkę z kwiatów konwalii zalecano przy bólach głowy oraz jako środek zapobiegający wszelkim infekcjom i wzmacniający system nerwowy.
Surowcem zielarskim są zarówno kwiaty, jak i liście konwalii, zbierane oddzielnie w maju, na początku kwitnienia. Nie powinno się ich zbierać w dni deszczowe, gdyż wilgotne znacznie dłużej schną i łatwo ciemnieją. Liście zbiera się bez ogonków, ścinając ostrym nożem i uważając, żeby nie wyrwać całych kłączy. Za kwiaty konwalii uważa się całe kwiatostany wraz z łodyżką.
Po zbiorze układa się je luźno w koszach i jak najszybciej przenosi do suszenia. Właściwie wysuszone kwiaty konwalii powinny zachować swoją kremowobiałą barwę, a liście zieloną.
Uwaga!
Pomarańczowoczerwone kulki, czyli owoce konwalii pojawiające się po przekwitnięciu kwiatów, są silnie trujące, ale ze względu na bardzo silnie działające glikozydy niebezpieczna jest cała roślina - zatruciem grozi nawet wypicie wody z wazonu, w którym stały kwiaty. Z tych powodów nie wolno też samodzielnie podejmować leczenia preparatami zawierającymi wyciągi z konwalii. Są bowiem liczne przeciwwskazania do stosowania takich preparatów.
Przedawkowanie preparatu na bazie wyciągów z konwalii, czy choćby zjedzenie kwiatków lub liści tej rośliny, może prowadzić do zatrucia. Charakterystyczne objawy to: biegunka, bóle i zawroty głowy, nudności, wymioty, zaburzenia rytmu serca. Na zatrucie może też wskazywać inne postrzeganie barw (wszystko ma wtedy kolor żółty).
Komentarze
Prześlij komentarz