shinto
Shinto, czyli Droga bogów, to japoński system wierzeń poprzedzający konfucjanizm (III wiek n.e.) oraz buddyzm (V wiek). Chociaż kult ten był oficjalnie popierany przez władze i miał świątynie w całym kraju, to nigdy nie przekształcił się w zorganizowaną religię z jednolitą doktryną.
Powszechnie panuje pogląd, że shintoizm jest związany ze sprawami życia, zaś buddyzm śmierci. Stąd też zazwyczaj śluby są zawierane w obrządku shintoistycznym, a pogrzeby w buddyjskim.
Wielu mieszkańców Japonii posiada w swoich domach zarówno buddyjski ołtarzyk butsudan, jak i shintoistyczną "półkę bogów" kamidana. Z kolei na ulicach japońskich miast, tuż obok siebie, znajdują się shintoistyczne chramy oraz buddyjskie świątynie.
Shinto nie bazuje na dogmatach czy rytuałach. Nie ma także żadnej świętej księgi, chociaż zbliżoną rolę odgrywa Kojiki, "Księga dawnych wydarzeń". Nie istnieje tu również pojęcie grzechu, lecz zbezczeszczenia rytuału, którego można się pozbyć w trakcie rytualnej kąpieli. Czystość jest podstawowym warunkiem kontaktu ze wszystkim co święte. Bóstwa shintoistyczne - kami - różnią się w zależności od regionu, jednak najważniejszą boginią jest Amaterasu, bogini słońca. Silne jest także przeświadczenie o duchowości zjawisk naturalnych - animizm - dlatego też kultem otacza się choćby drzewa stanowiące źródło pożywienia i ciepła.
Charakterystycznymi budowlami shintoistycznymi są chramy, w których obowiązkowym elementem są bramy tori, składające się z 2 słupów i łączących je 2 belek. Symbolizują one wejście w świętą strefę.
W głównym pawilonie świątyni - haiden - znajdują się kaplice, a w nich przedmioty symbolizujące dane bóstwo. Symbolem Amaterasu jest ośmiokątne lustro.
W świątyniach shintoistycznych nie odbywają się żadne rytuały ani ceremonie i nie obowiązują żadne specjalne zasady zachowania. Każdy, kto chce wejść do świątyni, musi jednak przed wejściem do niej obmyć usta i dłonie. Następnie, zgodnie ze zwyczajem, należy wnieść opłatę i pociągnąć za gruby sznur od dzwonu, aby zwrócić na siebie uwagę bóstwa. Do tego wielu Japończyków klaszcze dwukrotnie w dłonie, by mieć pewność, że ich modlitwa zostanie wysłuchana.
Charakterystyczny dla shintoizmu jest kult cesarza. Obecnie w Japonii występują aż 142 odłamy, w tym 13 głównych. Klasyfikacje podkreślają 4 najważniejsze typy shinto:
- shinto domu cesarskiego
- shinto świątynne
- shinto sekciarskie
- shinto ludowe
Powszechnie panuje pogląd, że shintoizm jest związany ze sprawami życia, zaś buddyzm śmierci. Stąd też zazwyczaj śluby są zawierane w obrządku shintoistycznym, a pogrzeby w buddyjskim.
Wielu mieszkańców Japonii posiada w swoich domach zarówno buddyjski ołtarzyk butsudan, jak i shintoistyczną "półkę bogów" kamidana. Z kolei na ulicach japońskich miast, tuż obok siebie, znajdują się shintoistyczne chramy oraz buddyjskie świątynie.
Shinto nie bazuje na dogmatach czy rytuałach. Nie ma także żadnej świętej księgi, chociaż zbliżoną rolę odgrywa Kojiki, "Księga dawnych wydarzeń". Nie istnieje tu również pojęcie grzechu, lecz zbezczeszczenia rytuału, którego można się pozbyć w trakcie rytualnej kąpieli. Czystość jest podstawowym warunkiem kontaktu ze wszystkim co święte. Bóstwa shintoistyczne - kami - różnią się w zależności od regionu, jednak najważniejszą boginią jest Amaterasu, bogini słońca. Silne jest także przeświadczenie o duchowości zjawisk naturalnych - animizm - dlatego też kultem otacza się choćby drzewa stanowiące źródło pożywienia i ciepła.
Charakterystycznymi budowlami shintoistycznymi są chramy, w których obowiązkowym elementem są bramy tori, składające się z 2 słupów i łączących je 2 belek. Symbolizują one wejście w świętą strefę.
W głównym pawilonie świątyni - haiden - znajdują się kaplice, a w nich przedmioty symbolizujące dane bóstwo. Symbolem Amaterasu jest ośmiokątne lustro.
W świątyniach shintoistycznych nie odbywają się żadne rytuały ani ceremonie i nie obowiązują żadne specjalne zasady zachowania. Każdy, kto chce wejść do świątyni, musi jednak przed wejściem do niej obmyć usta i dłonie. Następnie, zgodnie ze zwyczajem, należy wnieść opłatę i pociągnąć za gruby sznur od dzwonu, aby zwrócić na siebie uwagę bóstwa. Do tego wielu Japończyków klaszcze dwukrotnie w dłonie, by mieć pewność, że ich modlitwa zostanie wysłuchana.
Charakterystyczny dla shintoizmu jest kult cesarza. Obecnie w Japonii występują aż 142 odłamy, w tym 13 głównych. Klasyfikacje podkreślają 4 najważniejsze typy shinto:
- shinto domu cesarskiego
- shinto świątynne
- shinto sekciarskie
- shinto ludowe
Komentarze
Prześlij komentarz