mandragora

   Korzeń mandragory - niczym żeń-szeń- kształtem przypomina ludzką sylwetkę. Już w średniowieczu wierzono, że posiada magiczne właściwości, a na jego temat krążyło mnóstwo legend. I choć mandragora jest silną trucizną, to jednak stanowi cenny składnik wielu lekarstw.  

   Pochodzi ona z obszaru Morza Śródziemnego i osiąga wysokość do 30 cm. Pojedyncze kwiaty pojawiają się od czerwca do lipca i mają kształt kielicha, z kolei owalne owoce są zielone i mają odpychający zapach. Najbardziej zaś ceniony w medycynie korzeń osiąga długość do nawet 60 cm. 

   Mandragora jest rośliną trującą - zawiera m.in. atropinę, hioscyjaminę i skopolaminę. Zażyta w dużych ilościach może wywołać podrażnienie dróg oddechowych oraz zawroty głowy, a nawet omamy wzrokowo-słuchowe, zaburzenia świadomości. Jednakże jednocześnie jest ona składnikiem wielu lekarstw. Posiada ona właściwości uspokajające, nasenne, łagodzące i rozkurczowe. Sporządza się z niej środki przeciwbólowe, a ponadto jest zalecana w terapii wrzodów, chorób oczu, wątroby, hemoroidów, dny moczanowej. 

   Mandragora była już stosowana w starożytności, głównie jako specyfik poprawiający urodę oraz afrodyzjak.