żądza krwi

   "W Gwatemali, wschodnim Meksyku i na Jukatanie cywilizacja Majów osiągnęła apogeum w przybliżeniu między IV i X wiekiem n.e. Majowie nie używali metali i znali jedynie najprostsze formy rolnictwa. Wydali za to znakomitych astronomów, matematyków i artystów. Potrafili przewidywać zaćmienia słońca i rozumieli pojęcie zera. Tikal, położone w dżunglach obecnej Gwatemali, było zapewne największym z miast Majów. Życie jego mieszkańców skupiało się wokół centrum religijnego. 

   Miasto Teotihuacán, położone dalej na zachód i szczycące się Piramidą Słońca i Piramidą Księżyca, było większe od cesarskiego Rzymu. W XI oraz w XII wieku ludem panującym w Meksyku stali się Toltekowie, mający stolicę w Tuli. Odkryto tam święte boiska do gry w piłkę, która decydowała o życiu, gdyż pokonanemu w grze ścinano głowę, prawdopodobnie na ofiarę dla bogów. Mieszkańcy Chichén Itzá mieli szczególne upodobanie do składania ofiar z ludzi. W okresach suszy np. wrzucano dzieci żywcem do studni, aby ubłagać bogów i przywołać deszcze.  

   Wśród Azteków upodobanie to osiągnęło rozmiary obłędu - Aztekowie uważali, że słońce i ziemia muszą być karmione ludzką krwią. Do połowy XV wieku zbudowali oni imperium obejmujące prawie cały teren współczesnego Meksyku i panowali nad nim z Tenochtitlán. W przededniu hiszpańskiej Konkwisty azteccy kapłani wyrywali pulsujące serca 50 000 ofiar rocznie. Aztekowie rozpętywali wojny, aby pojmać jeńców przeznaczonych na ofiary oraz ujarzmić chłopów, z których ściągano ciężkie daniny."