kiwi
Chiński agrest, czyli kiwi, został odkryty dla świata w połowie XIX wieku w środkowych Chinach. Prawdziwą sławę zyskał dopiero po przewiezieniu do Nowej Zelandii, gdzie zaczęto go uprawiać na większą skalę. Pierwsze plantacje powstały jeszcze przed II wojną światową.
Hodowla kiwi nie należy do najprostszych, gdyż rośliny rozmnażane z nasion zaczynają owocować dopiero po 9-10 latach. O wiele szybciej, bo już po 2-3 latach, owocują rośliny wyrastające ze zdrewniałych sadzonek ciętych z krzewu wydającego owoce.
Wszystkie odmiany kiwi są krzewiastymi pnączami, oplatającymi swymi pędami podpory. W sprzyjających warunkach klimatycznych dorastają one aż do 8 m długości, lecz na plantacjach najczęściej są przycinane i nie przekraczają 2 m.
Kiwi kwitnie na przełomie maja i czerwca. Posiada duże kwiaty o kremowobiałej barwie o przyjemnym zapachu. Owoce dojrzewają w październiku lub listopadzie i bardzo długo utrzymują się na roślinie. Doskonale znoszą długotrwałe przechowywanie, a odpowiednio zabezpieczone nie ulegają uszkodzeniom, dzięki czemu można je transportować na bardzo duże odległości.
Do Europy dotarły w latach 50. XX wieku. Początkowo nazywano je agrestem chińskim, później otrzymały nazwę kiwi. Z Nowej Zelandii pochodzi obecnie około 70% światowej produkcji owoców.
Mimo, iż roślina ta ma ogromne wymagania cieplne (potrzebuje 220 dni bez przymrozków), udało się ją zaaklimatyzować w wielu krajach. Obecnie kiwi rosną w Chile, USA, Japonii, Izraelu, we Włoszech, Francji, Hiszpanii oraz Grecji.
Kiwi jest cenione przede wszystkim za swoje bogactwo witamin i minerałów. Niektórzy nazywają te owoce "bombą witaminową" i jest w tym wiele prawdy. Te włochate owoce zawierają w sobie ogromne ilości witamin C, B oraz E, a także potas, cynk i niewielkie ilości sodu, cukrów oraz pektyn. Wspomagają leczenie wielu schorzeń, zapobiegają przeziębieniom, pomagają w leczeniu grypy, działają kojąco na nerwy, chronią przed chorobami serca i zmianami miażdżycowymi, wspomagają oczyszczanie organizmu z toksyn, a także poprawiają samopoczucie.
Hodowla kiwi nie należy do najprostszych, gdyż rośliny rozmnażane z nasion zaczynają owocować dopiero po 9-10 latach. O wiele szybciej, bo już po 2-3 latach, owocują rośliny wyrastające ze zdrewniałych sadzonek ciętych z krzewu wydającego owoce.
Wszystkie odmiany kiwi są krzewiastymi pnączami, oplatającymi swymi pędami podpory. W sprzyjających warunkach klimatycznych dorastają one aż do 8 m długości, lecz na plantacjach najczęściej są przycinane i nie przekraczają 2 m.
Kiwi kwitnie na przełomie maja i czerwca. Posiada duże kwiaty o kremowobiałej barwie o przyjemnym zapachu. Owoce dojrzewają w październiku lub listopadzie i bardzo długo utrzymują się na roślinie. Doskonale znoszą długotrwałe przechowywanie, a odpowiednio zabezpieczone nie ulegają uszkodzeniom, dzięki czemu można je transportować na bardzo duże odległości.
Do Europy dotarły w latach 50. XX wieku. Początkowo nazywano je agrestem chińskim, później otrzymały nazwę kiwi. Z Nowej Zelandii pochodzi obecnie około 70% światowej produkcji owoców.
Mimo, iż roślina ta ma ogromne wymagania cieplne (potrzebuje 220 dni bez przymrozków), udało się ją zaaklimatyzować w wielu krajach. Obecnie kiwi rosną w Chile, USA, Japonii, Izraelu, we Włoszech, Francji, Hiszpanii oraz Grecji.
Kiwi jest cenione przede wszystkim za swoje bogactwo witamin i minerałów. Niektórzy nazywają te owoce "bombą witaminową" i jest w tym wiele prawdy. Te włochate owoce zawierają w sobie ogromne ilości witamin C, B oraz E, a także potas, cynk i niewielkie ilości sodu, cukrów oraz pektyn. Wspomagają leczenie wielu schorzeń, zapobiegają przeziębieniom, pomagają w leczeniu grypy, działają kojąco na nerwy, chronią przed chorobami serca i zmianami miażdżycowymi, wspomagają oczyszczanie organizmu z toksyn, a także poprawiają samopoczucie.
Komentarze
Prześlij komentarz