cząber
Cząber ogrodowy jest rośliną z rodziny jasnotowatych, pochodzącą z rejonów Morza Śródziemnego. Obecnie, ze względu na swe właściwości zdrowotne i smakowe, jest uprawiany w wielu krajach świata. To roślina jednoroczna, osiągającą wysokość do 30 cm. Ma stwardniałą łodygę oraz liście o bardzo aromatycznym zapachu. Kwitnie od czerwca do września. W tym też okresie część nadziemną ścina się i suszy w pękach. Kwiaty są koloru różowego albo białego. Charakterystyczne rozpadające się owoce (rozłupki) są nazywane owockami. Cząber najlepiej sadzić w sąsiedztwie fasoli, gdyż skutecznie odstrasza żerujące na niej mszyce.
Cząber ma szerokie zastosowanie w lecznictwie. Największe właściwości wykazują olejki eteryczne, składające się z karwakrolu, cymenu oraz garbników. Mają one silne działanie tonizujące oraz usprawniają procesy trawienne. Cząber działa również rozkurczowo, moczopędnie, przeciwgrzybicznie i przeciwbakteryjnie. Zapobiega wzdęciom i biegunkom oraz poprawia łaknienie. Jest on także doskonałym lekiem wyksztuśnym. Herbatkę z cząbru często podaje się niemowlętom w celu łagodzenia kaszlu. Dzięki właściwościom antyseptycznym stosuje się go do odkażania ran, leczenia aft i stanów grzybicznych skóry.
Przede wszystkim jednak cząber jest cenną przyprawą kulinarną wykorzystywaną w kuchni nie tylko ze względu na walory smakowe, ale także dlatego, że świetnie reguluje trawienie oraz zapobiega wzdęciom. Jest więc idealnym dodatkiem do dań przyrządzanych z roślin strączkowych i kapusty oraz do potraw mięsnych, gdyż nadaje im charakterystyczny korzenny i lekko pikantny smak.
Po wysuszeniu można go długo przechowywać i przyrządzać z niego aromatyczne i lecznicze herbatki.
Komentarze
Prześlij komentarz