Kakao - napój bogów
Europejczycy po raz pierwszy zetknęli się z kakao w 1502 roku, kiedy Kolumb w czasie swojej czwartej wyprawy do Zatoki Honduraskiej spotkał ponad 40 m handlowe canoe Majów. (Tak przynajmniej twierdził jego syn Ferdynand). Owe canoe było wypełnione metates - żarnami, miedzianymi przedmiotami, naczyniami i materiałami oraz nasionami, korzeniami i kukurydzianym winem. Znajdowały się tam także otaczane szczególnym szacunkiem "migdały". Gdy któryś z nich spadł na ziemię, wszyscy natychmiast się pochylali i ostrożnie go podnosili, jakby był najcenniejszym klejnotem.
W rzeczywistości te "migdały" były nasionami drzewa, nazwanego przez Linneusza w 1735 roku Theobroma cacao. W Europie przyjęła się nazwa kakaowiec.
Majowie uprawiali kakaowce od 600-300 r. p.n.e. na wybrzeżu Pacyfiku, w północnym Belize, na nizinach Tabasco. Wykorzystywali oni zarówno miąższ, jak i ziarna, z których przygotowywali pyszne dania i napoje.
Praktycznie wszystko, co wiemy na temat wykorzystywania i przetwarzania kakao przez Majów pochodzi z hieroglifów na ceramice. Szczególnie cennym znaleziskiem są naczynia, na których, tuż pod krawędzią, znajduje się dedykacja opisująca ich przeznaczenie jako "puchar do kakao".
Majowie pili kakao na różne sposoby: gorzkie, słodkie, owocowe, zmieszane z kukurydzą, lekko przyprawiane chilli. Przyrządzano je z wodą, a czasami dodawano do niego niewielkiej ilości mielonej kukurydzy lub ciasta kukurydzianego. Lubili też piankę i z tego powodu albo wielokrotnie przelewali płyn z jednego naczynia do drugiego, albo go ubijali.
Dopiero w 1828 roku holenderski chemik Coenraad Johannes van Houten wprowadził sproszkowane kakao, które wyparło dawną metodę jego przygotowywania (z pokruszonych i fermentowanych ziaren). Wynalazł on prasę hydrauliczną służącą do produkcji miałkiego, trwałego proszku kakaowego o niewielkiej zawartości tłuszczu.
W rzeczywistości te "migdały" były nasionami drzewa, nazwanego przez Linneusza w 1735 roku Theobroma cacao. W Europie przyjęła się nazwa kakaowiec.
Majowie uprawiali kakaowce od 600-300 r. p.n.e. na wybrzeżu Pacyfiku, w północnym Belize, na nizinach Tabasco. Wykorzystywali oni zarówno miąższ, jak i ziarna, z których przygotowywali pyszne dania i napoje.
Praktycznie wszystko, co wiemy na temat wykorzystywania i przetwarzania kakao przez Majów pochodzi z hieroglifów na ceramice. Szczególnie cennym znaleziskiem są naczynia, na których, tuż pod krawędzią, znajduje się dedykacja opisująca ich przeznaczenie jako "puchar do kakao".
Majowie pili kakao na różne sposoby: gorzkie, słodkie, owocowe, zmieszane z kukurydzą, lekko przyprawiane chilli. Przyrządzano je z wodą, a czasami dodawano do niego niewielkiej ilości mielonej kukurydzy lub ciasta kukurydzianego. Lubili też piankę i z tego powodu albo wielokrotnie przelewali płyn z jednego naczynia do drugiego, albo go ubijali.
 |
| Kakaowiec (gałąź z kwiatem i owocem), ok. 1820, litografia barwna, piórkiem |
Dopiero w 1828 roku holenderski chemik Coenraad Johannes van Houten wprowadził sproszkowane kakao, które wyparło dawną metodę jego przygotowywania (z pokruszonych i fermentowanych ziaren). Wynalazł on prasę hydrauliczną służącą do produkcji miałkiego, trwałego proszku kakaowego o niewielkiej zawartości tłuszczu.
 |
| naczynie z ziarnami kakao z wczesnego okresu klasycznego |
 |
| pokryty stiukiem i malowany dzbanek do kakao |
Komentarze
Prześlij komentarz