wisteria

     Wisteria (inaczej glicynia) to roślina, która pierwotnie rosła wyłącznie w dalekiej Azji (w Chinach i Japonii), a do Europy trafiła z Ameryki dopiero w 1724 roku. Mało kto wie, że jest w stanie przeżyć nawet 100 lat. 

    Budową kwiatów przypomina akację i nie ma w tym nic dziwnego, gdyż obie rośliny należą do rodziny bobowatych. Glicynia w rozkwicie może przywoływać na myśl kiście winogron. Kwiaty mają jedną podstawę w formie łodyżk, z której wyrastają rozmaite żagle, łódeczki i wyrostki o przyjemnym, dość intensywnym zapachu. W zależności od odmiany kolor kwiatów może przybrać barwę: białą, różową, niebieską albo wrzosową. 

    Najlepiej posadzić ją w miejscu o ekspozycji południowo-zachodniej; na wschodzie i północy może być jej zbyt zimno. Jeśli zadba się o odpowiednią pielęgnację i uprawę, glicynia odwdzięczy się pięknymi pełnymi kwiatami. Roślina jest w stanie rosnąć w tempie średnio od metra do 3 metrów rocznie. Ważne jest przy tym, aby zapewnić wisterii odpowiednie podparcie masywnych, ciężkich gałęzi. Dobrze jest więc sadzić wisterię blisko ścian, altanek, pergoli, wiat, na których będzie mogła się oprzeć. Glicynię należy sadzić w miejscach nasłonecznionych i w pobliżu podpórek, na których roślina będzie mogła się oprzeć. Każda odmiana wisterii lubi słońce i to właśnie dzięki niemu jest w stanie zakwitnąć.

    Glicynia nie jest polecana do małych ogrodów, bo potrafi rozrosnąć się do bardzo dużych rozmiarów. Ponadto jej pnącza są bardzo silne i będą czepiać się każdej napotkanej podpórki: rynny, anteny satelitarnej czy kabli sieciowych. Najlepiej więc rozsądnie zaplanować miejsce posadzenia tej rośliny. Dobrze jest to zrobić przy solidnych, wcześniej zaplanowanych konstrukcjach. Samoistnie wisteria może np. owinąć się wokół starego drzewa, co będzie wyglądało zjawiskowo. 

    Po posadzeniu rośliny należy pamiętać, aby regularnie ją podlewać i nawozić. Roślina wymaga intensywnego nawożenia średnio raz w roku, ponieważ potrzeba jej dużo składników pokarmowych do intensywnego wzrostu. Najlepiej dostarczyć roślinie naturalnego kompostu lub obornika jesienią, aby odżywić ją jeszcze przed zimą. Bardzo ważne jest odpowiednie zabezpieczenie wisterii przed zimą, aby nie zmarzła.

    Glicynia wymaga gleby luźnej z dużą ilością próchnicy. Odczyn powinien być lekko kwaśny lub kwaśny. Dla kwitnięcia rośliny ważny jest jak najdłuższy dostęp do światła słonecznego, dlatego spokojnie można ją sadzić na mocno nasłonecznionych stanowiskach. Warto też wybrać miejsce, w którym słońce znajduje się przez co najmniej 6 godzin w ciągu doby. Wisteria w zacienionych miejscach też będzie rosła, ale nie zakwitnie.

    Pielęgnacja glicynii nie jest skomplikowana. Przycinanie glicynii odbywa się latem, a następnie wczesną wiosną. Pnącza należy skrócić średnio o 15-20 cm. Latem także należy przycinać pnącza, zwłaszcza te, które podrosły w bieżącym roku. Wiosną przygotowuje się roślinę do kwitnienia i usuwa uszkodzone pnącza: chore, przemarznięte, suche, a także pędy wyrastające z ziemi. Regularne przycinanie rośliny zapewni jej zdrowie i piękny wygląd.

    Uwaga! Roślina wykazuje toksyczne właściwości. Trujące są wszystkie elementy wisterii: liście, kwiaty, pędy i nasiona. Glicynia zawiera szkodliwe substancje, w tym m.in. glikozyd, wisterin i toksyczną żywicę. Objawami zatrucia są przede wszystkim nudności, ból brzucha, wymioty oraz biegunka.