Bursztyn - kilka faktów

"Przez Europę już w epoce brązu biegły bursztynowe szlaki handlowe - z Jutlandii wzdłuż Łaby i Renu, ze wschodniego wybrzeża Bałtyku nad Morze Śródziemne i Czarne. W okresie wpływów rzymskich główna droga handlowa wiodła z Grecji wzdłuż wschodnich wybrzeży Adriatyku do Akwilei. Żegluga była dość łatwa, bo na szlaku roiło się od wysepek i zatok z przystaniami. 

W Akwilei (nad północnym Adriatykiem) zaczynał się lądowy szlak. Biegł do Emony (Lublana), przez Celaię (Celje) do Poetovio (Ptuj). Potem skręcał na północ i prowadził przez Savarię (Szombathely - Węgry) do Carnuntum (Petronell - Austria) na prawym brzegu Dunaju. Stamtąd wiódł do ziem zamieszkanych przez barbarzyńskie plemiona ku wybrzeżom Bałtyku. Trasa miała wiele odnóg. 

Nasilenie handlu bursztynem przypada na I w. p.n.e. i I w. n.e. - wtedy panowała moda na przedmioty bursztynowe."

Kolory bursztynu (zależą od liczby i ułożenia pęcherzyków gazu oraz zanieczyszczeń substancjami organicznymi):

• przezroczysty - miodowożółty, słomianozłoty, nie ma w nim pęcherzyków lub są pojedyncze dość duże

• półprzezroczysty lub nieprzezroczysty - odcienie żółci, beże, czasem przypominają wosk, pęcherzyki mniejsze i liczniejsze

• nieprzezroczysty - kolor biały, czasem bardzo rzadki niebieski, pęcherzyki bardzo drobne i bardzo liczne

• ziemny - kolor brązowy do niemal czarnego, we fragmentach przezroczystych zielonkawy - liczne pęcherzyki gazu, czasem inkluzje zwierzęce i roślinne

"Pierwotne odmiany bursztynu pod wpływem powietrza, światła, wilgoci i temperatury zmieniają kolor i strukturę wewnętrzną. Barwa zmienia się więc z żółtej na czerwoną lub pomarańczową, z białej na żółtawą. 

Na kolor bursztynu wpływa też zapewne gatunek drzewa, z którego żywicy powstał. Przed 40 mln lat istniało kilka gatunków "bursztynodajnych" drzew, głównie iglastych. Ich żywica miała prawdopodobnie jasnożółty lub miodowożółty kolor. 

Struktura zewnętrzna też z czasem ulega spękaniu, a zwietrzały bursztyn pokrywa warstwa "kory" - powierzchnia staje się chropowata.  

Niektóre grudki bursztynu są gładkie i występują jako otoczaki lub drobne ziarna - to efekt naturalnego "szlifowania" w morzu."