Dżinny

   Wiara w dżinny była powszechna w północnej Afryce oraz w państwach arabskich. Słowo dżinny pochodzi właśnie od arabskiego jinn, jann, jinne lub genie.

   Według muzułmańskich opowieści Allah stworzył cztery rodzaje mądrych duchów:
- anioły - zrobione ze światła
- saitany - uczynione z ognia boskiego gniewu
- dżinny - powstałe z samum (suchy, gorący wiatr Sahary)
- ludzie - z ziemi

   Pierwszego dżinna - Taranusziego - Allah nauczył praw obowiązujących jego gatunek, jednak on, jak i pozostałe dżinny zostały zwiedzione własną dumą. Konsekwencją tego zostały one unicestwione przez armię aniołów. 

   Dżinn o imieniu Iblis został uniesiony do nieba, gdzie zdobył wykształcenie, lecz później dołączył do pozostałych dżinnów, które przeżyły pogrom i zebrały się na wyspie na Oceanie Indyjskim. Został ich królem i przyjął imię Azazel.

   Złe dżinny są z reguły identyfikowane z saitanami, lecz nawet dobre dżinny potrafią być podstępne. Nie można na nich polegać.

"Dżinny są zwierzętami powietrznymi o przezroczystych ciałach i mogą przyjmować różne formy".

   Zwykle te formy są potworne, ponieważ dżinny łączą się ze zwierzętami różnych gatunków. Mogą mieć rogi, kopyta, łuski, a jeśli przybierają postać ludzką, wówczas osiągają gigantyczne rozmiary. Dobre dżinny są zwykle bardzo piękne, zaś złe szkaradne i ohydne.

   Potrafią one dotrzeć do niższych warstw nieba i podsłuchiwać przepowiednie aniołów. Umieją usypiać ludzi i w mgnieniu oka przenosić do odległych krajów, bądź pokazywać rozmaite cuda i z powrotem wsadzać do łóżek. Porywają piękne kobiety, zwodzą ludzi iluzjami, a także kradną jedzenie. Uwielbiają zrzucać z dachu na przechodniów kamienie.

   Egipcjanie mówią, że pustynne trąby powietrzne znaczą tor lotu złych dżinnów, a spadające gwiazdy są strzałami posyłanymi przez Allaha w ich kierunku.