Borobudur
Nazwa Borobudur oznacza "wielu Buddów". Ta olbrzymia świątynia widziana z lotu ptaka może przypominać olbrzymią trójwymiarową mandalę, czyli obrzędowy wykres wszechświata, łączący symbole nieba i ziemi.
Znajduje się ona na Jawie, w Indonezji. Została zbudowana około 800 roku przez dynastię Sejlandra. Jej budowa trwała około 75 lat i wymagała zatrudnienia nieliczonej liczby robotników, rzeźbiarzy i rzemieślników. Została porzucona 200 lat później i odkryta na nowo przez angielskie wojska ekspedycyjne podczas wojen napoleońskich.
Świątynia ma kształt piramidy schodkowej z licznymi tarasami, zbudowanej na wzgórzu. Wznosi się na wysokość 400 m i zawiera - podobno - 56 000 m³ kamienia. Pięć niższych tarasów to kwadraty symbolizujące świat ziemski - materialny. Nad nimi znajdują się 3 tarasy koliste, odpowiadające królestwu ducha. Zaczynając podróż od dołu i kierując się stopniowo ku górze, pielgrzyma symbolicznie rozpoczyna swoją wędrówkę od świata materialnego do duchowego, gdzie czeka na niego oświecenie.
Na najwyższych tarasach znajdują się rzędy stup - budowli sakralnych w kształcie dzwonu. Wewnątrz każdego siedzi posąg medytującego Buddy, z rękami ułożonymi w symboliczne gesty - przekazujące różne aspekty nauk buddyjskich.
Na samym szczycie znajduje się tylko jedna budowla, symbolizująca ostateczny cel wędrówki - nirwanę - duchową wolność.
Zwiedzający Borobudur powinni poruszać się ścieżką przeznaczoną dla procesji, wchodzić na każdy taras i zawsze skręcać w lewo, ponieważ pójście w odwrotnym kierunku oznacza zwrócenie się w stronę zła. Przed wspięciem się na następny taras należy wpierw obejść budowlę wkoło.
Do przejścia jest łącznie 5 km, a po drodze można zobaczyć jedno z największych skupisk dzieł sztuki buddyjskiej na świecie. Liczne płaskorzeźby przedstawiają sceny z życia Buddy i jego nauki, setki innych ukazują sceny z życia codziennego, jak życie rodzinne, sztuki walki, praca na roli. I jak pierwsza część jest swoistą encyklopedią buddyzmu, tak ta druga opowiada o życiu na Jawie w IX wieku.
Znajduje się ona na Jawie, w Indonezji. Została zbudowana około 800 roku przez dynastię Sejlandra. Jej budowa trwała około 75 lat i wymagała zatrudnienia nieliczonej liczby robotników, rzeźbiarzy i rzemieślników. Została porzucona 200 lat później i odkryta na nowo przez angielskie wojska ekspedycyjne podczas wojen napoleońskich.
Świątynia ma kształt piramidy schodkowej z licznymi tarasami, zbudowanej na wzgórzu. Wznosi się na wysokość 400 m i zawiera - podobno - 56 000 m³ kamienia. Pięć niższych tarasów to kwadraty symbolizujące świat ziemski - materialny. Nad nimi znajdują się 3 tarasy koliste, odpowiadające królestwu ducha. Zaczynając podróż od dołu i kierując się stopniowo ku górze, pielgrzyma symbolicznie rozpoczyna swoją wędrówkę od świata materialnego do duchowego, gdzie czeka na niego oświecenie.
Na najwyższych tarasach znajdują się rzędy stup - budowli sakralnych w kształcie dzwonu. Wewnątrz każdego siedzi posąg medytującego Buddy, z rękami ułożonymi w symboliczne gesty - przekazujące różne aspekty nauk buddyjskich.
Na samym szczycie znajduje się tylko jedna budowla, symbolizująca ostateczny cel wędrówki - nirwanę - duchową wolność.
Zwiedzający Borobudur powinni poruszać się ścieżką przeznaczoną dla procesji, wchodzić na każdy taras i zawsze skręcać w lewo, ponieważ pójście w odwrotnym kierunku oznacza zwrócenie się w stronę zła. Przed wspięciem się na następny taras należy wpierw obejść budowlę wkoło.
Do przejścia jest łącznie 5 km, a po drodze można zobaczyć jedno z największych skupisk dzieł sztuki buddyjskiej na świecie. Liczne płaskorzeźby przedstawiają sceny z życia Buddy i jego nauki, setki innych ukazują sceny z życia codziennego, jak życie rodzinne, sztuki walki, praca na roli. I jak pierwsza część jest swoistą encyklopedią buddyzmu, tak ta druga opowiada o życiu na Jawie w IX wieku.
Komentarze
Prześlij komentarz