graviola
Graviola to wiecznie zielone drzewo o wysokości 5-6 metrów, jadalnych owocach i sporych liściach w kształcie serca. Rośnie m.in. w Ameryce Południowej i Środkowej.
W tradycyjnej medycynie południowoamerykańskiej jest znana i wykorzystywana od tysięcy lat. Surowcem medycznym jest jej kora, żywica, liście, korzenie, owoce i nasiona, lecz różne jej części posiadają różne właściwości lecznicze. Zasadniczo owoce i sok z owoców stosowane są przeciwko pasożytom oraz zalecane kobietom karmiącym, jak również osobom cierpiącym na biegunki. Z kolei odwary z nasion stosuje się w medycynie ludowej od wieków przy wszawicy, a korze, korzeniom i liściom przypisuje się właściwości uspokajające, przeciwdrgawkowe i obniżające ciśnienie. Stosuje się ją przy cukrzycy, jako tonik nasercowy, również w przypadku schorzeń wątroby, w reumatyzmie, przeciw bólom artretycznym, przy gorączce i biegunce, astmie i nadciśnieniu.
Wszechstronne działanie gravioli przykuło uwagę naukowców, którzy zaczęli przeprowadzać nad nią badania już w latach 40. XX w. Odkryto, że graviola ma właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe, zapobiega wrzodom, obniża poziom cukru i ciśnienia oraz zwalcza wirusy.
Obecnie w sklepach jest dużo produktów zawierających graviolę, lecz mimo wszystko gravioli i przetworów na jej bazie nie powinny przyjmować osoby, które cierpią na niskie ciśnienie krwi albo biorą leki na nadciśnienie, przyjmują leki na cukrzycę, zmagają się z chorobą Parkinsona, mają choroby nerek i wątroby, gdyż graviola może wzmocnić ich działania albo nasilić objawy.
Bez obaw za to można spożywać graviolę na surowo - wystarczy przepołowić owoc na pół i wybrać miąższ łyżeczką. Można z niej także wycisnąć sok i dosłodzić miodem z tego owocu - tak robią mieszkańcy Ameryki Łacińskiej.
W tradycyjnej medycynie południowoamerykańskiej jest znana i wykorzystywana od tysięcy lat. Surowcem medycznym jest jej kora, żywica, liście, korzenie, owoce i nasiona, lecz różne jej części posiadają różne właściwości lecznicze. Zasadniczo owoce i sok z owoców stosowane są przeciwko pasożytom oraz zalecane kobietom karmiącym, jak również osobom cierpiącym na biegunki. Z kolei odwary z nasion stosuje się w medycynie ludowej od wieków przy wszawicy, a korze, korzeniom i liściom przypisuje się właściwości uspokajające, przeciwdrgawkowe i obniżające ciśnienie. Stosuje się ją przy cukrzycy, jako tonik nasercowy, również w przypadku schorzeń wątroby, w reumatyzmie, przeciw bólom artretycznym, przy gorączce i biegunce, astmie i nadciśnieniu.
Wszechstronne działanie gravioli przykuło uwagę naukowców, którzy zaczęli przeprowadzać nad nią badania już w latach 40. XX w. Odkryto, że graviola ma właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe, zapobiega wrzodom, obniża poziom cukru i ciśnienia oraz zwalcza wirusy.
Obecnie w sklepach jest dużo produktów zawierających graviolę, lecz mimo wszystko gravioli i przetworów na jej bazie nie powinny przyjmować osoby, które cierpią na niskie ciśnienie krwi albo biorą leki na nadciśnienie, przyjmują leki na cukrzycę, zmagają się z chorobą Parkinsona, mają choroby nerek i wątroby, gdyż graviola może wzmocnić ich działania albo nasilić objawy.
Bez obaw za to można spożywać graviolę na surowo - wystarczy przepołowić owoc na pół i wybrać miąższ łyżeczką. Można z niej także wycisnąć sok i dosłodzić miodem z tego owocu - tak robią mieszkańcy Ameryki Łacińskiej.
Komentarze
Prześlij komentarz