kapary

• Kapary, czyli niedorozwinięte pączki kwiatowe kaparu ciernistego, są obecnie wykorzystywane w kuchni jako dodatek do wielu potraw. Dawniej znalazły szerokie zastosowanie w medycynie ludowej, jako środek wspomagający pracę układu pokarmowego, ograniczający wzdęcia, regulujący wątrobę. 

• Kapar ciernisty występuje w półpustynnych rejonach środkowej Azji, w Azji Mniejszej i w zachodniej części Indii. W Europie rośnie dziko na całym wybrzeżu Morza Śródziemnego. Zawleczony jest spotykany także w Australii. 

• W około 83% składają się z wody. Reszta to minerały i witaminy, w tym także polifenole, czyli antyoksydanty. 

• Należą do żywności sirt, które aktywują białka zwane sirtuinami, regulujące procesy metaboliczne w organizmie. Do tej samej grupy należą również: chili, czerwona cebula, gryka, jabłka, jagody, jarmuż, kakao, kurkuma, orzechy włoskie, owoce cytrusowe, pietruszka, seler, soja oraz zielona herbata.

• Mają one ostry smak, przypominający mieszankę oliwek, chrzanu i czarnego pieprzu, przez co dodane do potraw nadają im wyrazistości smaku i pikantności. 

• Biały nalot na kaparach to rutyna, krystalizująca się w czasie marynowania.

• Można je dodać do: dań ze śledzi i tatara, marynat rybnych i warzywnych, sałatek z mięsem i wędlinami, do dekorowania galaret, zaś w kuchni śródziemnomorskiej do ryb i owoców morza, drobiu, sałatek, makaronu, sosu pomidorowego. 

• Nie należy jednak przesadzać z ilością kiszonych bądź konserwowych kaparów, gdyż zawierają bardzo dużo sodu.

• Pod wpływem wysokiej temperatury tracą swój oryginalny smak, przez co nie należy ich gotować, smażyć ani dusić. Najlepiej je jeść na zimno, a jeśli mają stanowić dodatek do dań na ciepło, wówczas należy je dodać na samym końcu.

• Kapary łatwo pomylić z marynowanymi pąkami nasturcji, które są łudząco podobne do tych prawdziwych pod względem smaku i wyglądu.